nieuwe week

Alweer drie weken hier. Aan de ene kant voelt het alsof ik er net ben en aan de andere kant alsof ik er al een paar maandjes rondloop. Sommige dingen zijn zo nieuw en anders, maar er zijn ook vertrouwde dingen en mensen.
k dacht dat het wel tijd was om een klein beetje zicht te geven op m'n sociale leven. Er is een leuke groep Nederlanders, waarvan er helaas vorige week wel een paar zijn vertrokken. Elke zondagavond (straksjes dus) komen we bij elkaar en kunnen we even ongestoord Nederlands praten. Ik ben gearriveerd met een groep van 18 man, waarvan er een aantal maar 2 of 3 weekjes bleven, die zijn dus alweer thuis. Maar ook een echtpaar en een 'oudere man' uit Nederland. Die oudere man is Jan. We hebben al heel wat beleefd de afgelopen tijd. Hij neemt mij mee op sleeptouw buiten door de grote markt en de vismarkt en ik help hem een weg vinden door de jungle van internet. k help hem met z'n website, die best leuk is om ook te bekijken; www.jankarelversluis.waarbenjij.nu
De groep van de Gateway is nu echt een waardevolle groep. Het is niet zo dat we aan elkaar hangen, maar het geeft een veilig gevoel dat er mensen zijn die je net ietsje beter kennen en ook te weten bij wie je terecht kan als het nodig is.
Een paar avonden geleden kwam ik even bij wat meiden zitte, die net van plan waren wat te gaan doen. Wat blijkt: ik heb een kaartclubje gevonden!!! Sorry Sjoerd, Til en Floor, maar k heb vervanging voor de komende twee jaar :-D
Gister met die meiden naar een zwembad in de buurt gegaan. Lekker een tijd met een bal in het water bezig geweest en daarna een potje kanasta. De dag werd afgesloten met een, ruim van tevoren aangekondigd, gekostumeerd feest. Ter ere van drie verjaardagen. Er waren mensen die echt voorbereid waren. Ik daarentegen bedacht drie minuten voordat het begon dat ik wel wilde gaan....
Maar zeer professioneel heb ik van twee lakens uit het ziekenhuis een soort Grieks kostuum gecreeerd. Op Facebook zijn wat foto's geplaatst en ik ga proberen een impressie toe te voegen aan dit bericht :-)
O O, even wat voor m'n opa Cees.... ik snap nu wat loodsen doen. Regelmatig komen enorme containerschepen langs en ben ik bang dat ze ons gaan rammen, maar dan blijkt dat ze getrokken worden door twee kleine bootjes. Die trekken dat enorme schip dan van de ene naar de andere kant. Grappig om te zien. t lijkt op dat computerspelletje POC, maar dan in t echt ;-)
Qua werk is er ook wat nieuws. Er is een beetje personeelstekort. (bekend verschijnsel he?!) Om die reden hebben ze de kleinste afdeling gesloten. Maar volgende week komt er een nieuwe chirurg het team versterken en zouden ze dus meer mensen kunnen opereren en helpen. Het hoofd van de afdeling heeft gevraagd wie het ziet zitten om elke week een dienst extra te werken. In principe is de werkweek 40 uur, maar het gaat over drie weken. Daarna gaan we afronden en ons klaarmaken voor de vaart naar Tenerife. Een aantal verpeegkundigen is hier al sinds februari 2009, zij lijken het teveel te vinden, wat ik me kan voorstellen. Maar, na gebed, heb ik voor mezelf besloten dat ik het wel zie zitten. De werkdruk is niet zo hoog en ik ben hier gekomen om te werken.
Pasgeleden hadden we een hele rustige dienst. We hebben met een aantal kinderen spelletjes gedaan, 'k heb met een baby van 8 dagen gekroeld en verloren met vier op een rij van de moeder van een van de patientjes... :-)
O, nog even een mooi verhaal over een stoere Nigeriaan ;-) Tijdens m'n nachtdienst, die van 19:00 tot 7:30, moest ik sondevoeding geven. Bij de laatste gift raakte de sonde echt verstopt (het ging al lastig), maar echt alle trucjes geprobeerd, warm water, cola, grote en kleine spuiten, terugtrekken... niets werkte. Hij had een flinke operatie gehad, waarbij zijn halve onderkaak met tumor was verwijderd en had dus wel een sonde nodig. Uiteindelijk de sonde eruit, maar toen moest tie er wel weer in. (dit is speciaal voor Jani) Deze 37-jarige man was zo bang voor de slang. Hij ging bijna hyperventileren. Ging dan weer weglopen, z'n hoofd wegdraaien, kokhalzen, onderhandelen of het niet later kon, na een uur wachten weigeren, de slang die er 2 cm inzat uittrekken... hij ging half dood leek het wel (all his blood was finished :-D). Maargoed, het was ook wel erg zielig, ik had ook echt wel met 'm te doen, maar hij moest toch die maagsonde weer krijgen. Na twee uur in de weer met inbrengen, geruststellen, uitleggen dat ie moest slikken en dergelijke, kwamen we op het briljante idee om met hem te bidden. En ik kan het echt niet helemaal geloven, maar in een paar bewegingen bracht ik de maagsonde in en niets aan de hand. BIZAR! God gaf 'm echt rust, k weet niet hoe, maar de sonde zat!
Vandaag vertelde een andere verpleegkundige dat ze bij de dienst op de afdeling was geweest en een van de patientjes (13 jaar) was gaan dansen tijdens het zingen. Hij is geopereerd aan beide voeten en kon voor z'n operatie schijnbaar niet lopen of dansen. Ze vertelde dat hij tijdens het dansen een hele tijd naar zijn voeten heeft gekeken, vol verbazing dat ie kon dansen...
t is bijzonder om hier te zijn.

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike