nog 1 week opereren

The English version of this story can be found on maaike-rademaker.blogspot.com including pictures!

Op maaike-rademaker.blogspot.com wederom foto's van de reis te vinden.

Afgelopen week mocht ik genieten van een week vrij. Wat een heerlijke tijd. Ik voel me echt verwend. We hebben zoveel mooie dingen gezien en meegemaakt, wat een reis!
Voor wie google earth interessant vindt, zet ik plaatsnamen bij het verhaal.
Helaas ging mijn plannetje om met Abas mee te reizen niet door, omdat hij nog in the Hope Centre verblijft op het moment, zodat we zijn wonden in de gaten kunnen houden.
Maandag met vier meiden uitgecheckt, kamersleutels afgegeven bij de receptie en op weg naar avontuur. We wilden richten het noorden, ik was eerder met Tom en Mekenzie al meer naar het oosten en zuiden van het land gereisd, dus de eerste bestemming werd Makeni. Eerder in het jaar was er al een andere groep meiden die kant op gegaan en had er een leuk adresje gevonden. Wij dus met 10 man in een stationwagon (1 bestuurder, 2 op de stoel naast hem, 4 op de achterbank en 3 op de ingebouwde achterachterbank).
De pastor waar we terecht kwamen heette ons van harte welkom en vertelde dat we geluk hadden, want hij stond net op het punt om voor een paar dagen naar Freetown te gaan. Aangezien wij er nu waren, stelde hij dat plan uit en vergezelde ons tijdens de avonturen in Makeni. We zijn naar schitterende watervallen gegaan in Bumbuna, we zijn door het stadje gelopen over de markt, hebben de berg naast het stadje beklommen, hebben een school bezocht, waar we een van de patienten van dit jaar tegenkwamen.
Vervolgens had Kate contact opgenomen met een meisje dat verder landinwaarts werkte in een lokaal ziekenhuis. Daar waren we welkom, dus onze reis vervolgde richting Kamakwie. Wederom met lokaal transport, de poda poda. We zaten met z’n vieren op de achterbank, want redelijk normaal is voor Afrikaanse begrippen. Een van de medepasagiers was een politieagent die in Kamakwie werkte. Halverwege de reis stond een collega van hem met twee aan elkaar geboeide mannen. Ze waren verdachten van een of ander misdrijf en moesten mee naar het dichtstbijzijnde politiebureau. Dat was dus in Kamakwie, twee uur verder :-D Hoe vaak kan je zeggen dat je twee uur met twee aan elkaar geboeide mannen in een volgepropt busje hebt gezeten.... weer een ervaring rijker dus :-D (waar openbaar vervoer wel niet goed voor is)
Eindelijk bij het ziekenhuis aangekomen, werden we met open armen ontvangen door Melinda, een van de meiden die eerder aan boord had gewerkt en nu in Kamakwie werkte en de twee Amerikaans artsen die het ziekenhuis runnen. Wat een geweldige mensen. Van huis uit huisarts, maar hier in Sierra Leone doen ze ook operaties en runnen ze de apotheek en hebben ze 4 volle afdelingen en verschillende programma’s voor TB, HIV en ondervoeding. In hun ‘vrije tijd’ geven ze bijles in biologie en economie en engels. Er lag een zwangere dame op een van de afdelingen die wat bloedde. Na speurwerk in de boeken, werd besloten dat ze toch maar voor een keizersnede moest die avond. Wij mochten mee de OK in en ik heb de eerste geboorte in mijn leven meegemaakt... en niet flauwgevallen... nu ben ik echt een verpleegkundige ;-)
De dag erna door het dorp heen, supermooie omgeving. Allerlei bijzondere beesten en planten. Echt heel erg genoten van de gesprekken en de passie die deze artsen hadden voor de mensen, voor God en voor hun werk.
Af en toe komen ze een weekendje naar Freetown en ze raadden ons aan om naar Sussex beach te gaan. Een afgelegen strand met een prachtig hotel voor niet al te gekke prijs en een prive strand en warme douches. Na een weekje bucketshowers leek dat wel een goed plan. Ze hadden voor ons een taxichauffeur gebeld en die wilde ons helemaal naar de plaats van bestemming brengen. 11 uur later waren we dus bij het hotel.
Genoten van mooie zonsondergangen, lekker gezwommen in de branding en een gezond kleurtje gekregen :-)
Vandaag dus weer aan de slag op de afdeling. Tot mijn grote blijdschap waren er twee mannen die al lange tijd opgenomen waren met infecties ontslagen, nu nog 2 mannen die echt een tijdje moeten blijven voor goede wondgenezing, dus daar bidden we hard voor. Vanaf a.s. vrijdag is er geen algemeen chirurg meer. Dan gaat het grote inpakken beginnen.
Ik heb nog veel meer verhalen, maar dit is wel weer even genoeg leesvoer.

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike