still alive (dutch and english)
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike
12 September 2011 | Sierra Leone, Freetown
For english see below
He he, daar zit ik dan. Achter de PC na een week zonder electriciteit, zonder airconditioning, zonder schoon kraanwater, zonder werk…
Wat een heerlijke tijd!!
Het jongetje dat voor mijn vakantie was geholpen met het opheffen van zijn stoma is alweer naar huis en ook een aantal van de mannen die langere tijd op de afdeling hebben gelegen zijn verdwenen. Ook zonder mij gaat alles hier lekker door en werkt God door mensen heen.
Ik moet zeggen dat ik echt even alles wat met werk te maken heeft, achter heb gelaten en echt heb genoten van een heerlijke vakantie. Het was super en ik voel me weer opgeladen voor de komende tijd!
We begonnen vorige week zaterdag met een dag lang reizen. Met ‘we’ bedoel ik Tom, de fotograaf en Mekenzie, een van de verpleegkundigen aan boord. Van de ene auto in de volgende taxi, in het busje en soms uit het busje, omdat de gaten in de weg gevuld met modder te diep waren voor een volgeladen poda poda. De poda poda is de goedkoopste vorm van transport en dat is makkelijk te verklaren; de poda poda staat erom bekend dat er altijd plaats is voor één meer. Kinderen, goederen, kippen, geiten en andere draagbaarheden gaan mee in de poda poda. Op een gegeven moment dachten we dat het echt vol zat... maar nee er is altijd plaats voor één meer, dus we stopten voor een dame met bijna alle bovengenoemde items. Ze had een baby en die werd op een zak rijst gelegd, want de goederen en de peuter van deze mevrouw moesten ook nog mee. De rest van de reis hebben we ons dus bekommerd om de baby :-D
Zondagochtend zijn we op de motor naar een eilandje in de rivier de Moa gegaan. Het eiland heet Tiwai eiland en het is een plek waar pygmee hippos zijn gezien. Helaas hebben we geen kleine nijlpaardjes gezien, maar wel heel veel van de apen die op het eiland leven. Het eiland geeft echt het gevoel diep in de jungle te zitten.... en dat is waarschijnlijk ook zo :-)
We kregen heerlijke maaltijden, alle drie een eigen tentje, heerlijke stretchers om op te relaxen en we hebben lekker rondgewandeld over het eiland. In de middag in een kano rondom het eiland gevaren. ’ s Avonds bij kaarslicht zitten kaarten en kletsen. Heerlijk!
Maandag hebben we tot de namiddag op het eiland doorgebracht en toen op de motor terug gereisd naar Bo, waar we uiteindelijk in een weeshuis van een katholieke kerk terecht kwamen en de nacht konden doorbrengen.
Dinsdag zijn we afgereisd naar Shenge, een afgelegen visserdorpje. Het laatste stuk kan alleen met de motor, omdat de wegen... niet bestaan. Zeker vanwege het regenseizoen zijn de onverharde wegen haast onbegaanbaar. We zijn wel heel erg gezegend met een hele droge week, echt bijna geen regen gehad tijdens de momenten dat we buiten waren.
In de namiddag kwamen we aan in en voor de beleefdheid wilden we het dorpshoofd laten weten dat we er waren en wilden we toestemming vragen om ergens te overnachten. We hadden een tentje meegebracht en zagen het wel zitten om op het strand de tent op te zetten. Maar dit dorpshoofd, Doris Caulker, was een pittige dame van rond de 70, die in Shenge was geboren en opgegroeid, maar in Amerika en Engeland had gestudeerd. Haar kinderen leefden dan ook op andere continenten. Zij had een aantal jaren terug besloten om zich verkiesbaar te stellen als dorpshoofd (paramount chief) toen die positie beschikbaar kwam. Haar grootvader was ook dorpshoofd geweest en met die achtergrond kon ze zich aanmelden voor de verkiezingen. Ze was ook de rechter voor het gebied.
Ze ontving ons met zoveel liefde, gastvrijheid en vrijgevigheid. Echt ongelooflijk! Tijdens de vorige outreach in Sierra Leone had ze een meisje uit het dorp bij Mercy Ships kunnen brengen met een hazenlip en nu herkenden we twee jongetjes uit het dorp, die op het schip waren geweest.
Ze wilde ons bedanken voor het werk dat we deden en bood ons aan om in het huis van haar broer te verblijven. We kregen alle drie een eigen kamer met een enorm bed en ze verzorgde elke maaltijd. Haar politiechef werd tot onze persoonlijke escort benoemd. Ze zei dat ze geen eten over had en we lieten weten dat we niets van haar verwachtten en diezelfde avond kwam ze aan met 6 gebakken vissen en rijst en fruit. Ze zei dat God had voorzien en dat we er maar van moesten genieten. Ze zei erbij dat dat een bevel was en dat ze geen tegenspraak dulde. Wat een heerlijk mens.
Woensdag zijn we met de politiechef, Ibrahim, naar het dichtbijgelegen plantain eiland gevaren. Het is een klein eilandje dat leeft van de visvangst. We zijn het hele eiland over gelopen en hebben voor 5 dollar waarschijnlijk 10 kilo vis gekocht waar we met 10 man van hebben gegeten.
Donderdag hadden we afgesproken om bij Doris te ontbijten. Ze had die dag de ‘rechtbank’; geschillen tussen verschillende mensen uit de omgeving. We zouden per boot naar Tombo afreizen, wat een reis van twee uur zou zijn. Doris gaf ons eten mee voor tussen de middag en we hebben de ochtend bij haar doorgebracht en naar haar wonderlijke verhalen geluisterd.
De boot zou tussen 9 en 10 vertrekken, dus rond 11:30 waren we uiteindelijk onderweg. We zouden direct naar Tombo varen, maar helaas besloot de kapitein van deze boot om langs Plantain eiland te varen om wat meer mensen en goederen mee te nemen. Van een volle boot, werd het ineens een overvolle, haast zinkende boot. We lieten weten dat dit niet erg veilig leek. Doris had een van de mensen uit Shenge bevolen om goed voor ons te zorgen. Deze meneer uitte dus namens ons de vrees dat we allemaal ten onder zouden gaan.
Zoals dat gaat met heeel veel geschreeuw en weinig redelijkheid werd uiteindelijk iedereen bevolen om de boot te verlaten en er werd gekeken wie er op de lijst stonden en alle personen die op de lijst stonden zouden meekunnen. De lijst bevatte 30 namen, maar uiteindelijk vertrokken we alsnog met 57 man. Honderden kilos gedroogde vis en andere goederen ook mee natuurlijk. De kleine kiertje in de boot lieten redelijke hoeveelheden water door en na 4 uur varen, wachten, varen, wachten, varen ... begonnen de eerste kotsers :-D Over de gedroogde vis heen natuurlijk om het plaatje compleet te maken. We moesten natuurlijk ook wachten op brandstof, want zo slim was deze kapitein wel... maar na 6 uur in de boot hield de motor het voor gezien. We waren door de brandstof heen. Gelukkig was er in de verte een ander bootje en met een hoop gezwaai kwam dat bootje onze kant op en konden we wat diesel kopen. Ooooo wat een reis.
Uiteindelijk vermoeid, maar ernstig blij dat we nog in leven waren aangekomen in Tombo. Dit was een overweldigend drukke vissers- en handelsplaats. We zijn dus snel op de motor geklommen naar het dichtsbijzijnde strand waar we vervolgens de laatste dagen hebben doorgebracht.
Heerlijk einde van een geweldige vakantie met veel vismaaltijden, slapen in een tentje op het strand, kaarten, wandelen, relaxen, voetballen met de lokale kids, zwemmen, niet douchen (behalve in die ene hoosbui :-) ) en bowlen met aangespoelde flessen en een kokosnoot.
Wat een enorm verhaal... sorry
Ik heb ook een hoop foto’s op picasa gezet en er komen nog een paar bij. Halverwege de tijd in Shenge hield de batterij ermee op en zonder electriciteit is het lastig opladen ;-)
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=maaikerademaker&target=ALBUM&id=5651193254662738561&authkey=Gv1sRgCL-CncegkZjrTA&invite=CMjb0okB&feat=email
Gistermiddag was het heerlijk om weer eens lekker te douchen en al het zand uit mijn kleding te wassen. Het is super om weer lieve vrienden, kamergenoten en collega’s te zien. Maar ik vroeg me wel af waarom ik het geluid van krekels en de branding had verruild voor het geluid van generatoren en airconditioning...
Toch voel ik me verfrist en klaar om deze week oproepdienst te hebben. Volgende week komt de volgende algemeen chirug, dus dan begint het echt weer.
Als je dit hele verhaal hebt gelezen… bedankt voor je geduld en je interesse! Ik hoop dat het een beetje tot de verbeelding spreekt.
Veronica en Rene, nogmaals gefeliciteerd en mama, fijne reis gewenst!
Dikke knuffel &
Blessings
Maaike
Finally behind a computer after one week without electricity, without air conditioning, without clean tap water, without work ...
What a wonderful time!
Everything that had to do with work I left behind and I really enjoyed a wonderful holiday. It was great and I feel recharged for the next period of time!
We started last Saturday with a full day of traveling. By "we" I mean Tom, the photographer and Mekenzie, one of the nurses on board. From one car into the next taxi in the van and sometimes walking next to the van, because the potholes in the road were filled with mud and were too deep for a fully loaded poda poda. Poda poda is the cheapest form of transport which can be easily explained; in every poda poda there is always room for one more. Children, goods, chickens, goats and other portables went along on the poda poda. At one point we thought it really was full ... No but there is always room for one more, so we stopped for a lady with almost all of the above items.
She had a baby and she laid the baby on a bag of rice, because she also had goods and a toddler. So the rest of the journey we were holding the baby :-D
Sunday morning we took a motor to an island in the River Moa. The island is called Tiwai island and it is a place were pygmy hippos have been seen. Unfortunately we have not seen pygmy hippos, but we have seen a lot of the monkeys that live on the island. The island really gives the feeling of being in the jungle .... and that's probably true :-)
We had delicious meals, all three of us had an own tent, there were stretchers to relax on and we had a nice walk around the island. In the afternoon we peddled around the island in a canoe. In the evening we played cards by candlelight. Just amazing!
Monday we stayed on the island until the afternoon and traveled to Bo by motorbike, where we ended up sleeping in a house that was connected to an orphanage of a Catholic church.
Tuesday we went to Shenge, a remote fishing village. The last part of the trip by motorbike again, because the roads ... don't exist. Especially during the rainy season the dirt roads become almost impassable. We were very blessed with a very dry week, with almost no rain during the times when we were outside.
In afternoon we arrived in Shenge and we wanted to let the chief know that we were in the village and that we wanted to spend the night somewhere in the village. We had brought a tent and wanted to sleep on the beach in the tent. But the chief of the village, Doris Caulker, is one tough lady, around 70 years old. She grew up in Shenge, but had studied in America and England. Her children lived on other continents. A few years ago she had decided to try to get elected as chief of the village (paramount chief) when that position became available. Her grandfather had been chief and with that background she could register for the elections. She was also the judge for the area.
She received us with so much love, hospitality and generosity. Unbelievable!
During the last outreach in Sierra Leone, a girl from the village with a cleft lip got surgery at Mercy Ships and when we walked around we recognized two boys from the village who had been on the ship this outreach.
She wanted to thank us for the work we were doing and offered us to stay in the house of her brother. All three of us got our own room with a huge bed and she brought us meals. Her police chief was appointed to be our personal escort. She told us she had no food and we let her know that we were not expecting that. But that night she came in with six fried fish and rice and vegetables. She said that God had provided and that we should enjoy it. She said that that was an order:-D. What a wonderful woman.
Wednesday we went with the police chief, Ibrahim, to the nearby island; plantain island. It is a small island that mainly has income from fishing. We walked the whole island and bought 20 pounds of fish for $ 5 and ate it with about 10 man.
Thursday we had agreed to have breakfast with Doris. After that we would travel by boat to Tombo, which should be a two hour journey. Doris gave us some food for lunch and we spent the morning with her and listened to her wonderful stories.
The boat would leave between 9 and 10, so around 11:30 we were finally on the road or on the sea. We would sail directly to Tombo, but unfortunately the captain decided to stop at Plantain Island to get more people and goods to carry. The boat went from being a full boat to a crowded, almost sinking boat. We reported that it seemed not very secure. Doris had ordered one of the people from Shenge to take care of us. This gentleman expressed the fear on our behalf.
As things happen around here with a lot of shouting, everyone was eventually ordered to leave the boat. The sailing list was checked and all persons on the list could get back on board. The list contained 30 names, but at the end we still left with 57 men. Hundreds of kilos of dried fish and other goods along too of course.
The small cracks in the boat let quite some water in and after 4 hours of sailing the first passagers began to puke :-D on the dried fish of course... We also had to wait for fuel, because the captain had bought some... but not enough to make it for the whole trip. Fortunately there was another boat in the distance and with a lot of waving, we got the other boats attention and could buy some fuel. Ooooo what a trip.
Finally ... tired, but deeply grateful for being alive, we arrived in Tombo. This was an overwhelmingly busy fishing and trading village. So we quickly got on a motorbike to the nearest beach where we then spent the last days.
A wonderful end of a great holiday with lots of fish meals, sleeping in a tent on the beach, playing cards, walking, relaxing, playing soccer with local kids, swimming, not showering (except in one downpour :-)) and bowling with bottles and a coconut.
What a long story ... sorry
I also have a lot of photos on picasa and will put on a few more.
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=maaikerademaker&target=ALBUM&id=5651193254662738561&authkey=Gv1sRgCL-CncegkZjrTA&invite=CMjb0okB&feat=email
Halfway through our time in Shenge the battery of my camera died and it is difficult to re-charge without electricity ;-)
It was wonderful to once again enjoy a shower and get all the sand out of my clothes. It is great to see back dear friends, roommates and colleagues. But I do wonder why I exchanged the sound of crickets and the sound of the surf for the noise of generators and air conditioning ...
Still, I feel refreshed and ready to be on call this week. The next general surgeon comes next week, so then it really starts again.
If you've read this whole story ... thanks for your patience and your interest! I hope it speaks a little bit to the imagination. (and I know the grammar isn't the best...)
Big hug &
Blessings
Maaike
He he, daar zit ik dan. Achter de PC na een week zonder electriciteit, zonder airconditioning, zonder schoon kraanwater, zonder werk…
Wat een heerlijke tijd!!
Het jongetje dat voor mijn vakantie was geholpen met het opheffen van zijn stoma is alweer naar huis en ook een aantal van de mannen die langere tijd op de afdeling hebben gelegen zijn verdwenen. Ook zonder mij gaat alles hier lekker door en werkt God door mensen heen.
Ik moet zeggen dat ik echt even alles wat met werk te maken heeft, achter heb gelaten en echt heb genoten van een heerlijke vakantie. Het was super en ik voel me weer opgeladen voor de komende tijd!
We begonnen vorige week zaterdag met een dag lang reizen. Met ‘we’ bedoel ik Tom, de fotograaf en Mekenzie, een van de verpleegkundigen aan boord. Van de ene auto in de volgende taxi, in het busje en soms uit het busje, omdat de gaten in de weg gevuld met modder te diep waren voor een volgeladen poda poda. De poda poda is de goedkoopste vorm van transport en dat is makkelijk te verklaren; de poda poda staat erom bekend dat er altijd plaats is voor één meer. Kinderen, goederen, kippen, geiten en andere draagbaarheden gaan mee in de poda poda. Op een gegeven moment dachten we dat het echt vol zat... maar nee er is altijd plaats voor één meer, dus we stopten voor een dame met bijna alle bovengenoemde items. Ze had een baby en die werd op een zak rijst gelegd, want de goederen en de peuter van deze mevrouw moesten ook nog mee. De rest van de reis hebben we ons dus bekommerd om de baby :-D
Zondagochtend zijn we op de motor naar een eilandje in de rivier de Moa gegaan. Het eiland heet Tiwai eiland en het is een plek waar pygmee hippos zijn gezien. Helaas hebben we geen kleine nijlpaardjes gezien, maar wel heel veel van de apen die op het eiland leven. Het eiland geeft echt het gevoel diep in de jungle te zitten.... en dat is waarschijnlijk ook zo :-)
We kregen heerlijke maaltijden, alle drie een eigen tentje, heerlijke stretchers om op te relaxen en we hebben lekker rondgewandeld over het eiland. In de middag in een kano rondom het eiland gevaren. ’ s Avonds bij kaarslicht zitten kaarten en kletsen. Heerlijk!
Maandag hebben we tot de namiddag op het eiland doorgebracht en toen op de motor terug gereisd naar Bo, waar we uiteindelijk in een weeshuis van een katholieke kerk terecht kwamen en de nacht konden doorbrengen.
Dinsdag zijn we afgereisd naar Shenge, een afgelegen visserdorpje. Het laatste stuk kan alleen met de motor, omdat de wegen... niet bestaan. Zeker vanwege het regenseizoen zijn de onverharde wegen haast onbegaanbaar. We zijn wel heel erg gezegend met een hele droge week, echt bijna geen regen gehad tijdens de momenten dat we buiten waren.
In de namiddag kwamen we aan in en voor de beleefdheid wilden we het dorpshoofd laten weten dat we er waren en wilden we toestemming vragen om ergens te overnachten. We hadden een tentje meegebracht en zagen het wel zitten om op het strand de tent op te zetten. Maar dit dorpshoofd, Doris Caulker, was een pittige dame van rond de 70, die in Shenge was geboren en opgegroeid, maar in Amerika en Engeland had gestudeerd. Haar kinderen leefden dan ook op andere continenten. Zij had een aantal jaren terug besloten om zich verkiesbaar te stellen als dorpshoofd (paramount chief) toen die positie beschikbaar kwam. Haar grootvader was ook dorpshoofd geweest en met die achtergrond kon ze zich aanmelden voor de verkiezingen. Ze was ook de rechter voor het gebied.
Ze ontving ons met zoveel liefde, gastvrijheid en vrijgevigheid. Echt ongelooflijk! Tijdens de vorige outreach in Sierra Leone had ze een meisje uit het dorp bij Mercy Ships kunnen brengen met een hazenlip en nu herkenden we twee jongetjes uit het dorp, die op het schip waren geweest.
Ze wilde ons bedanken voor het werk dat we deden en bood ons aan om in het huis van haar broer te verblijven. We kregen alle drie een eigen kamer met een enorm bed en ze verzorgde elke maaltijd. Haar politiechef werd tot onze persoonlijke escort benoemd. Ze zei dat ze geen eten over had en we lieten weten dat we niets van haar verwachtten en diezelfde avond kwam ze aan met 6 gebakken vissen en rijst en fruit. Ze zei dat God had voorzien en dat we er maar van moesten genieten. Ze zei erbij dat dat een bevel was en dat ze geen tegenspraak dulde. Wat een heerlijk mens.
Woensdag zijn we met de politiechef, Ibrahim, naar het dichtbijgelegen plantain eiland gevaren. Het is een klein eilandje dat leeft van de visvangst. We zijn het hele eiland over gelopen en hebben voor 5 dollar waarschijnlijk 10 kilo vis gekocht waar we met 10 man van hebben gegeten.
Donderdag hadden we afgesproken om bij Doris te ontbijten. Ze had die dag de ‘rechtbank’; geschillen tussen verschillende mensen uit de omgeving. We zouden per boot naar Tombo afreizen, wat een reis van twee uur zou zijn. Doris gaf ons eten mee voor tussen de middag en we hebben de ochtend bij haar doorgebracht en naar haar wonderlijke verhalen geluisterd.
De boot zou tussen 9 en 10 vertrekken, dus rond 11:30 waren we uiteindelijk onderweg. We zouden direct naar Tombo varen, maar helaas besloot de kapitein van deze boot om langs Plantain eiland te varen om wat meer mensen en goederen mee te nemen. Van een volle boot, werd het ineens een overvolle, haast zinkende boot. We lieten weten dat dit niet erg veilig leek. Doris had een van de mensen uit Shenge bevolen om goed voor ons te zorgen. Deze meneer uitte dus namens ons de vrees dat we allemaal ten onder zouden gaan.
Zoals dat gaat met heeel veel geschreeuw en weinig redelijkheid werd uiteindelijk iedereen bevolen om de boot te verlaten en er werd gekeken wie er op de lijst stonden en alle personen die op de lijst stonden zouden meekunnen. De lijst bevatte 30 namen, maar uiteindelijk vertrokken we alsnog met 57 man. Honderden kilos gedroogde vis en andere goederen ook mee natuurlijk. De kleine kiertje in de boot lieten redelijke hoeveelheden water door en na 4 uur varen, wachten, varen, wachten, varen ... begonnen de eerste kotsers :-D Over de gedroogde vis heen natuurlijk om het plaatje compleet te maken. We moesten natuurlijk ook wachten op brandstof, want zo slim was deze kapitein wel... maar na 6 uur in de boot hield de motor het voor gezien. We waren door de brandstof heen. Gelukkig was er in de verte een ander bootje en met een hoop gezwaai kwam dat bootje onze kant op en konden we wat diesel kopen. Ooooo wat een reis.
Uiteindelijk vermoeid, maar ernstig blij dat we nog in leven waren aangekomen in Tombo. Dit was een overweldigend drukke vissers- en handelsplaats. We zijn dus snel op de motor geklommen naar het dichtsbijzijnde strand waar we vervolgens de laatste dagen hebben doorgebracht.
Heerlijk einde van een geweldige vakantie met veel vismaaltijden, slapen in een tentje op het strand, kaarten, wandelen, relaxen, voetballen met de lokale kids, zwemmen, niet douchen (behalve in die ene hoosbui :-) ) en bowlen met aangespoelde flessen en een kokosnoot.
Wat een enorm verhaal... sorry
Ik heb ook een hoop foto’s op picasa gezet en er komen nog een paar bij. Halverwege de tijd in Shenge hield de batterij ermee op en zonder electriciteit is het lastig opladen ;-)
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=maaikerademaker&target=ALBUM&id=5651193254662738561&authkey=Gv1sRgCL-CncegkZjrTA&invite=CMjb0okB&feat=email
Gistermiddag was het heerlijk om weer eens lekker te douchen en al het zand uit mijn kleding te wassen. Het is super om weer lieve vrienden, kamergenoten en collega’s te zien. Maar ik vroeg me wel af waarom ik het geluid van krekels en de branding had verruild voor het geluid van generatoren en airconditioning...
Toch voel ik me verfrist en klaar om deze week oproepdienst te hebben. Volgende week komt de volgende algemeen chirug, dus dan begint het echt weer.
Als je dit hele verhaal hebt gelezen… bedankt voor je geduld en je interesse! Ik hoop dat het een beetje tot de verbeelding spreekt.
Veronica en Rene, nogmaals gefeliciteerd en mama, fijne reis gewenst!
Dikke knuffel &
Blessings
Maaike
Finally behind a computer after one week without electricity, without air conditioning, without clean tap water, without work ...
What a wonderful time!
Everything that had to do with work I left behind and I really enjoyed a wonderful holiday. It was great and I feel recharged for the next period of time!
We started last Saturday with a full day of traveling. By "we" I mean Tom, the photographer and Mekenzie, one of the nurses on board. From one car into the next taxi in the van and sometimes walking next to the van, because the potholes in the road were filled with mud and were too deep for a fully loaded poda poda. Poda poda is the cheapest form of transport which can be easily explained; in every poda poda there is always room for one more. Children, goods, chickens, goats and other portables went along on the poda poda. At one point we thought it really was full ... No but there is always room for one more, so we stopped for a lady with almost all of the above items.
She had a baby and she laid the baby on a bag of rice, because she also had goods and a toddler. So the rest of the journey we were holding the baby :-D
Sunday morning we took a motor to an island in the River Moa. The island is called Tiwai island and it is a place were pygmy hippos have been seen. Unfortunately we have not seen pygmy hippos, but we have seen a lot of the monkeys that live on the island. The island really gives the feeling of being in the jungle .... and that's probably true :-)
We had delicious meals, all three of us had an own tent, there were stretchers to relax on and we had a nice walk around the island. In the afternoon we peddled around the island in a canoe. In the evening we played cards by candlelight. Just amazing!
Monday we stayed on the island until the afternoon and traveled to Bo by motorbike, where we ended up sleeping in a house that was connected to an orphanage of a Catholic church.
Tuesday we went to Shenge, a remote fishing village. The last part of the trip by motorbike again, because the roads ... don't exist. Especially during the rainy season the dirt roads become almost impassable. We were very blessed with a very dry week, with almost no rain during the times when we were outside.
In afternoon we arrived in Shenge and we wanted to let the chief know that we were in the village and that we wanted to spend the night somewhere in the village. We had brought a tent and wanted to sleep on the beach in the tent. But the chief of the village, Doris Caulker, is one tough lady, around 70 years old. She grew up in Shenge, but had studied in America and England. Her children lived on other continents. A few years ago she had decided to try to get elected as chief of the village (paramount chief) when that position became available. Her grandfather had been chief and with that background she could register for the elections. She was also the judge for the area.
She received us with so much love, hospitality and generosity. Unbelievable!
During the last outreach in Sierra Leone, a girl from the village with a cleft lip got surgery at Mercy Ships and when we walked around we recognized two boys from the village who had been on the ship this outreach.
She wanted to thank us for the work we were doing and offered us to stay in the house of her brother. All three of us got our own room with a huge bed and she brought us meals. Her police chief was appointed to be our personal escort. She told us she had no food and we let her know that we were not expecting that. But that night she came in with six fried fish and rice and vegetables. She said that God had provided and that we should enjoy it. She said that that was an order:-D. What a wonderful woman.
Wednesday we went with the police chief, Ibrahim, to the nearby island; plantain island. It is a small island that mainly has income from fishing. We walked the whole island and bought 20 pounds of fish for $ 5 and ate it with about 10 man.
Thursday we had agreed to have breakfast with Doris. After that we would travel by boat to Tombo, which should be a two hour journey. Doris gave us some food for lunch and we spent the morning with her and listened to her wonderful stories.
The boat would leave between 9 and 10, so around 11:30 we were finally on the road or on the sea. We would sail directly to Tombo, but unfortunately the captain decided to stop at Plantain Island to get more people and goods to carry. The boat went from being a full boat to a crowded, almost sinking boat. We reported that it seemed not very secure. Doris had ordered one of the people from Shenge to take care of us. This gentleman expressed the fear on our behalf.
As things happen around here with a lot of shouting, everyone was eventually ordered to leave the boat. The sailing list was checked and all persons on the list could get back on board. The list contained 30 names, but at the end we still left with 57 men. Hundreds of kilos of dried fish and other goods along too of course.
The small cracks in the boat let quite some water in and after 4 hours of sailing the first passagers began to puke :-D on the dried fish of course... We also had to wait for fuel, because the captain had bought some... but not enough to make it for the whole trip. Fortunately there was another boat in the distance and with a lot of waving, we got the other boats attention and could buy some fuel. Ooooo what a trip.
Finally ... tired, but deeply grateful for being alive, we arrived in Tombo. This was an overwhelmingly busy fishing and trading village. So we quickly got on a motorbike to the nearest beach where we then spent the last days.
A wonderful end of a great holiday with lots of fish meals, sleeping in a tent on the beach, playing cards, walking, relaxing, playing soccer with local kids, swimming, not showering (except in one downpour :-)) and bowling with bottles and a coconut.
What a long story ... sorry
I also have a lot of photos on picasa and will put on a few more.
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=maaikerademaker&target=ALBUM&id=5651193254662738561&authkey=Gv1sRgCL-CncegkZjrTA&invite=CMjb0okB&feat=email
Halfway through our time in Shenge the battery of my camera died and it is difficult to re-charge without electricity ;-)
It was wonderful to once again enjoy a shower and get all the sand out of my clothes. It is great to see back dear friends, roommates and colleagues. But I do wonder why I exchanged the sound of crickets and the sound of the surf for the noise of generators and air conditioning ...
Still, I feel refreshed and ready to be on call this week. The next general surgeon comes next week, so then it really starts again.
If you've read this whole story ... thanks for your patience and your interest! I hope it speaks a little bit to the imagination. (and I know the grammar isn't the best...)
Big hug &
Blessings
Maaike
-
12 September 2011 - 22:34
Annemarie:
check! helemaal gelezen :)
Fijn dat je zo'n mooie vakantie hebt gehad!!
xx
-
12 September 2011 - 22:51
Ine:
Hoi Maaike, je hebt het weer mogen overleven , de boottochtjes. Bij Zanzibar zonk een overbeladen veerboot. Die waren niet zo wijs als jullie medepassagiers.
groetjes, -
13 September 2011 - 05:11
Maaike:
Wat een geweldig verhaal en wat een fantastische foto's! -
13 September 2011 - 06:23
Gert:
hoi lieverd, je hebt zo te lezen een heerlijke week gehad en brandstof opgedaan voor de komende tijd. Blij dat je zo zichtbaarhebt genoten van alle leuks en goeds en moois. Mensen en natuur, bijzondere belevenissen, die je je hele leven mee kunt nemen. Vul je rugzak met al dit goeds zodat je er van tijd tot tijd op terug kunt kijken. En...leren doe je terug, leven doe je vooruit.
Dikke kus
Pap -
13 September 2011 - 06:31
Angelina:
Hoi Maaike,
Fijn dat je zo genoten hebt van je wel verdiende vakantie en bedankt dat je ons hebt mee laten genieten. zoals je het hebt beschreven is het als een film langs me heen gekomen. Bedankt, ook voor de mooie foto's! -
13 September 2011 - 06:41
Veronica :D:
Ik wordt altijd zo blij van je verhalen... hihi Doet me goed!
Dikke knuffel,
Veroon -
13 September 2011 - 08:41
Jani:
KLinkt goed zeg! Echte afrikaanse avonturen, super!
-
13 September 2011 - 21:46
Veronica :D:
oh, wat lomp van me: nog bedankt voor de feli's natuurlijk!
Dikke hug,
V -
13 September 2011 - 22:56
Marcel:
Ha lieve Maaike!
gewèldig bedankt voor je mooie kaart (die ik hier in m`n werkkamer heb staan zodat ik je in `vol-ornaat`kan zien: jij voor het schip!
bedankt voor het vertellen van je verhaal.
jammer dat ik niet bij jou op de afdeling kan werken -met jou als leidinggevende- daar ik zou kunnen ervaren hoe een geweldige `pleeg` jij bent en goed in leidinggeven/organiseren/managen/communiceren enz., en al die andere talenten zou ik dan mogen meemaken...
shalom, -
14 September 2011 - 15:20
Afke:
Hoi Maaike,
Nou het is helemaal geen straf hoor, om zo'n verhaal te lezen. Spannend en geweldig.
Groeten,
Afke -
15 September 2011 - 10:09
Merel:
Dat zijn weer van die dingen die vooral achteraf leuk zijn ;)
Geen enge dingen meer doen op zinkende veerboten, hoor! Ik wil niet in de krant lezen dat er godweetwaar een Nederlandse is omgekomen op een gezonken veerboot!
Liefs,
Merel -
15 September 2011 - 18:07
Rianne V Wingerden:
Hoi Maaike
ik heb genoten van je verhaal. ik heb je waarbenjij.nu van iemand gekregen die in de machinekamer heeft gewerkt , ben zijn naam kwijt.
A.s. maandag hoop ik aan tekomen op de boot om voor 2 maanden mijn steentje bij te dragen Misschien zie ik je dan wel
Gr Rianne -
18 September 2011 - 15:36
Gerda En Jan:
Nu eindelijk weer eens een berichtje van mij.Ik moet me wel een beetje schamen om je zo lang te laten wachten.Het is niet zo moeilijk om geduld en interesse te hebben voor zulke leuke verhalen,heb meer geduld en tijd nodig om te reageren. Fijn dat je zo"n leuke vakantie heb gehad,en weer energie op gedaan heb om weer aan het werk te gaan.Fijn dat je leuke collega"s heb om ook vakantie te maken.Wat grappig dat als je ergens naar toe gaat dat je patientjes tegen komt die je op het schip zijn geweest en je dan herkennen.Hoop nog veel van je te lezen en veel zegen op je werk.groeten gerda en jan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
