bijna naar Nederland

Dankjulliewel voor alle reacties op het verdrietige berichtje.
Afgelopen woensdagmiddag hebben we met de verpleegkundigen een nabespreking gehouden. Het was goed om zo met elkaar dingen te bespreken. We hebben geen van allen het antwoord en inderdaad zoals geschreven werd... er is misschien geen antwoord.

Een van de verpleegkundigen schreef op haar website het verhaal over twee kleine babietjes die ondervoed op het schip kwamen en allebei naar huis gingen. Eentje zoals jullie hebben gelezen naar zijn hemelse Vader. De ander, na een periode vol spannende momenten en kleine wondertjes, naar zijn dorp met een ‘gerepareerde’ bovenlip.
Er zijn nog steedseen hoop mooie dingen die ik mag meemaken. Er zijn zo veel levens die veranderen. Hieronder een aantal voor en na foto's. Ik ben daar steeds weer van onder de indruk en ik voel me dankbaar dat ik daar een klein beetje aan heb mogen bijdragen.

Ik moet zeggen dat ik nu wel erg begin toe te leven naar mijn verlof! Ik zal op 20 mei naar Nederland vliegen en 3,5 week in Nederland zijn. k zie ernaar uit om vrienden, familie, kenissen en iedereen die zo meeleeft te ontmoeten. Ik zie er ook naar uit om buiten te zijn en niet direct bezweet te zijn :-)
Het is hier namelijk om meerdere redenen vochtig. 1 het is altijd een heel stuk warmer en vochtiger 2 het regenseizoen is begonnen. Misschien is het nog niet volledig uitgebarsten, want er zijn flink wat droge perioden gedurende de week. Maar regelmatig zien we het regenen en het schip beweegt een heel stuk meer. Ik weet niet precies waar de golfslag vandaan komt. Of het meer wind is of een andere windrichting of het feit dat er meer water is... we bewegen veel... dat is het enige wat ik zeker weet.

De dagen na de vulkaanuitbarsting op IJsland waren er heel wat mensen die vast zaten op het schip. Een van de verpleegkundigen had ik naar het vliegveld gebracht en de volgende ochtend zag ik haar weer op het schip. De tweede keer dat ik haar wegbracht hadden we dus afgesproken dat ik zou blijven wachten tot ze zeker wist dat ze een plek in een vliegtuig had.
Op ieder vliegveld in de wereld werkt het zo dat je mensen kunt afzetten bij de park&drive of gewoon netjes moet parkeren. Maar met mijn slimme hoofd had ik bedacht dat het wel snel zou gaan en dat ik de auto wel 'heel eventjes' alleen kon laten op de park&drive. Dat werd een ruim half uur en ik realiseerde me dat het nog wel langer zou gaan duren, dus ik besloot de auto dan maar netjes te parkeren... maar helaas was er iemand die een mooie wielklem op de auto van Mercy Ships had gedaan. hmmm.... daar was ik niet zo blij mee en ik was er zeker van dat Mercy Ships er ook niet zo gecharmeerd van zou zijn. Met mijn allerbeste Frans uitgezocht waar ik moest zijn om weer uit de klem te komen. Meteen werd me verteld dat dat 10.000 CFA zou kosten. Ik had 2000 CFA op zak (wat ruim voldoende is voor een parkeerkaartje van 600 CFA) en heb met alle mogelijke moeite geprobeerd om heel zielig te kijken en te zeggen dat ik 'een beetje dom' was. Uiteindelijk, met mijn belofte om in het vervolg braaf te parkeren en ook nu door te rijden naar de parkeerplaats, vond de hoogste baas het goed om me met de schrik vrij te laten komen. Dat stukje schrik was wel gelukt... dus ik was erg dankbaar dat ik zonder enige afkooppraktijken van mijn wielklem af kon komen. Dit was weer een lesje... gedraag je en volg de regels en ... je hebt nog zo heeel heel veel genade nodig.

30 april was er trouwens ook feest op het schip. Een aantal Nederlanders had de handen ineen geslagen en het schip veranderd in een oranje-paleis. Overal waar je keek... oranje. 's Avonds was er het een en ander georganiseerd. Iedereen had z'n oranje, rood, wit, blauwe kloffie aan en er waren oud-hollandsche spelletjes. Ik kan niet de eer opeisen voor de organisatie...
Als inval-speculaas-hap-mevrouw wel een beetje geholpen, maar k heb ook lekker meegedaan met touwtrekken en landrover trekken. Superveel spierpijn de volgende dagen, maar t was de moeite waard ;-)

Afgelopen weekend ben ik met Christina en een vriend van ons naar Benin gefietst. Het was een reis van 60 kilometer, maar echt wel heerlijk om helemaal zelf te bepalen waar je wilt stoppen, de hele reis langs de kust gereden en uiteindelijk met een zeer pijnlijk achterwerk en volledig bezweet op een strand gekampeerd (dat hoorde bij een hotel, dus het was echt veilig en we zijn niet te ver in zee gegaan oma :-D )

Vandaag de international nurses day, dus het hele schip op zijn kop en zelfs de kapitein liep met een verpleeghoedje rond.

O... het komt echt heel erg dichtbij nu dat ik naar Nederland kom. Ik zie er nu echt wel naar uit. Vrijdag 28 mei zal er open huis zijn bij een van mijn vriendjes en zondag 30 mei hoop ik in de middag een kleine presentatie te kunnen geven op de Res Nova. Vrijdag 4 juni hoop ik in de avond in mijn gemeente Jozua een presentatie-avond te houden. Meer daarover komt spoedig op de site of in de mailbox.

Een hele dikke knuffel &
Blessings
Maaike