we zijn er bijna...

Wat een reacties alweer en een hoop vragen, vandaag een reactie op het vragenuurtje (o… ik mis het Nederlandse journaal kijken… en zien hoe koud het wordt en hoeveel centimeter sneeuw er is gevallen…)

Het was inderdaad even een moeilijke paar dagen. Ik houd ervan om dingen van me af te schrijven en het heeft geen zin om mooi weer te spelen om een leuk verhaal te maken. Bedankt voor de bemoedigingen. Het gevangenis-gevoel, voor zover daar echt sprake van was, is weer voorbij. Af en toe is het water echt heel erg uitnodigend, zo mooi helder, maar het is ongelooflijk hoe snel je uit zicht verdwijnt als je in het water zou belanden. Ik realiseer me dat het juist in de moeilijke tijden zo belangrijk is om op God gericht te blijven. Er zijn nog zoveel dingen in en aan mij die bijgeschaafd moeten worden. Juist door de confrontaties, ontdek ik nieuwe gebieden die ik bij God mag brengen. Ook moeilijke tijden zijn enorm vruchtbaar en waardevol, ondanks dat het gevoel op het moment zelf daarbij ontbreekt.

Gister hadden we echt een geweldige dag qua dolfijn-voorstellingen. Bijna om het uur werd er omgeroepen dat er aan bakboord of stuurboord dolfijnen te zien waren. Aan het eind meldde iemand over de luidspreker; ‘ they are all over the place’. Overal groepjes dolfijnen, erg gaaf om mee te mogen maken.

Sinds gisteravond is de zee niet meer zo kalm… vannacht echt onrustig geslapen en ik was niet de enige. Er waren een aantal mensen uit bed gerold (die hadden niet naar uw advies geluisterd opa Cees!) en een aantal mensen had boven de toiletpot gehangen. De afgelopen dagen was de zee echt rustig, maar nu hoor je af en toe dingen schuiven, zie je borden en bestek over tafel vliegen en is het echt grappig om zwalkend door de gangen te lopen :-D

@ Merel; de eerste dagen was het nog echt heel erg warm. De zeewind was erg lekker en maakte het aangenaam. Een van die eerste nachten heb ik dan ook samen met een vriendin op het buitendek geslapen om naar de geweldige sterrenhemel te kijken. In het begin dacht ik dat ik veel te warm was gekleed, maar gedurende de nacht was ik steeds blijer met mijn mummieslaapzak en mijn warme trui :-)Door de wind koel je toch wel wat af. De laatste paar dagen merk ik dat het steeds kouder wordt. Zeker het werk op het dek is niet meer vanzelfsprekend zweten. Ik moet nu daadwerkelijk wat doen om wat zweet te produceren ;-)

@ Henny; o wat had ik graag bij jullie om de hoek willen kijken! Ik hoop echt dat er wat foto’s zijn, zodat ik er van een afstandje van kan mee genieten. Echt gaaf dat de rugtassenactie weer zo goed is gegaan!!

@ Veronica; op mijn baaldag(en) had ik geen behoefte aan mensen en het helpt dan inderdaad om van die oordopjes van een MP3 speler in je oren te doen. Op een gegeven moment had ik geen zin in muziek, maar ook niet in sociale aangelegenheden, k heb dus zonder muziek, maar met oordopjes rondgelopen. T is hier soort van een code; iedereen begrijpt dan dat je even met rust wilt worden gelaten.

@ Arjette; dankjewel voor je bemoediging en ik hoop dat het een beetje lukt met de thuistoetsen!

@ PP; grappig detail is dat ze vanochtend vanwege alle zeebewegingen een andere koers hadden gekozen om wat minder golfslag te hebben, maar dan schijn je toch niet op de juiste plek uit te komen, dus dat is vanmiddag weer veranderd, waardoor de golfslag weer net zo heftig terug is. Helaas geen nieuwe (ei)landen ontdekt tijdens deze korte tocht :-D Erg bedankt idd voor het herinneren aan de visvoer-methodes van PAM.

@ Jani; onze Poolse chief officer meldde ook dat er ‘big fish’ te zien waren, dus Kiara heeft t allemaal best in de smiezen! Als matroos/ deck-hand zijn we voor het varen bezig geweest met het zeeklaar maken van het schip (zo heet dat volgens mijn opa) en dat vond ik echt reuze interessant. Het resultaat daarvan is nu pas goed te merken. Er is niets op het dek opgevallen!! We hebben ons werk dus goed gedaan. Over de keuken hoor ik andere verhalen, daar schijnt de soep rond te vliegen en de bloem als een laken van sneeuw in de ochtend neergedaald te zijn :-D Maar wat we de laatste dagen veel hebben gedaan is verf verwijderen. Dit doen we met een soort drilapparaat (nailgun), het is dan de bedoeling om de roest die onder de verf het schip aan het ‘opeten’ is te verwijderen. Het is fysiek niet zo heel erg intensief, het heeft alleen een heel raar effect op mijn handen en armen; die zijn na twee uur drillen een beetje gevoelloos. Daarnaast komt er heel veel roest ook de schoorsteen en als dat blijft liggen gaat het door de verf heen, dus we vegen regelmatig het bovendek.

@ Gert; ja, het zal zeker even genieten zijn om weer voet aan vaste wal te zetten en uit verschillende bronnen heb ik vernomen dat het schommelen op het land verdergaat. Daar zie ik met grote vreugde naar uit :-D Het is trouwens de bedoeling dat we de 19e ’s ochtends aankomen in Tenerife. De lijst met mensen die de eerste vier dagen vertrekken is echt enorm. We blijven met 6 verpleegkundigen achter op het schip en natuurlijk de technische staff, schoonmaak, het keukenpersoneel en dergelijke.

@ Wilma; ik hoor om me heen inderdaad ook wel anderen die af en toe een baaldag hebben en dat is ook gewoon. Thuis maak je dan ff geen afspraken en hoef je niets, maar hier kan ik niet echt in mijn pyjama naar het ontbijt, alles is openbare ruimte, tot aan mijn slaapkamer toe die ik deel. Dat is een beetje het euvel. Maar het is nu weer goed hoor!
Ik ben niet de enige vrouwelijke matroos. We hebben een 18-jarige Noorse, waar ik toevallig ook het stapelbed mee deel en een dame uit Roemenie.
K wil verder niets promoten, maar Mirjam had nog mensen nodig in het kinderziekenhuis… wel erg bijzonder inderdaad hoor, maar ook wel heel erg welkom op de afdeling lijkt me. Bedankt voor je afleidende berichtje ;-) groetjes aan de zusters (en Hans)

@ Sandra; Het blijft voor mij een cadeautje om reacties te lezen! Als jullie hysterische foto’s hebben gemaakt, dan zijn ze altijd welkom via de mail. K vind het leuk om op die manier mee te genieten en mee te lachen met mijn vriendjes en vriendinnetjes.

@ Afke; helemaal mee eens… hoe raar ook, maar dit stukje water lijkt verrekte veel op woestijn. Overal water, zover het oog reikt en lucht… af en toe hele mooie luchten en geweldige sterrenhemels, geen lichtvervuiling, heerlijk! Tot nu toe nog steeds niet zeeziek, k probeer dat maar zo te houden.

@ Danielle; wat ik al schreef, inderdaad een tijd van aanscherpen wat nog (lang) niet perfect is. Heel veel beterschap en gezondheid gewenst! Groetjes aan de kring

@ Mirjam; o zwoepie… zoveel oz-ervaringen; de dolfijnen, de misselijke mensen en zeker die sterren! k denk altijd even aan onze outback momenten terug met die geweldige milkyway. O, ik heb zo gelachen om je advies van een filmpje maken!! Ik heb het ook weer aan anderen doorgegeven, k weet niet of er copyright op zat ;-)

@ Annemarie; het duurt inderdaad niet meer lang! K ben benieuwd hoe het straks op Tenerife zal zijn… en weten dat we ook weer terug gaan varen, ongeveer dezelfde afstand…

@ Roel; op het laatste nippertje ook uw reactie gelezen. Heel erg bedankt! Het is bijzonder om te weten dat er zoveel mensen meeleven en meelezen. Dikke knuffel aan de familie!

Wauw, dat is een heel verhaal geworden.
Nog een paar dingetjes, die nu in me opkwamen; we zijn er bijna!!! We varen nu langs de westelijke Sahara en hebben ook nog andere bijzondere dieren gezien... verschillende soorten dolfijnen en grienden, vliegende vissen en zelfs een hamerhead. Er zijn echt veel mensen met supergoede camera's aan boord, dus dit keer een hele hoop foto's waar mijn hartje sneller van gaat kloppen. Ik vind het zo gaaf om te zien! Geniet ervan!

Ik wil graag van de gelegenheid gebruik maken om alvast iedereen in het koude kikkerlandje (en net eronder) een geweldige tijd van feest te wensen. We mogen feest vieren omdat Jezus is geboren! Ik wens je dan ook toe dat je Hem uitnodigt voor het feest en zult genieten!


Dikke knuffel &
Blessings

Maaike


En dit keer Sarah Jane, Iris en Marjanne alvast gefeliciteerd!!