normaalgesproken

for English see below

Heel erg bedankt voor alle berichten van medeleven. Het is echt bijzonder om te merken hoe jullie op grote afstand toch zo betrokken (kunnen) zijn. Dank ook vooral voor alle gebeden!
Ondanks de tragedie, mag ik nu terugkijken op een week waarin we al heel veel patienten hebben kunnen helpen.
Het is absoluut een gekkenhuis geweest en dat zal het waarschijnlijk ook nog wel even blijven, maar er wordt geopereerd en verpleegd.
We begonnen zondagmiddag rond 12:30 met z’n vieren op de afdeling. Drie nieuwe verpleegkundigen en ik als charge nurse. We hadden nog helemaal geen patienten, de afdeling was nog woest en ledig en stonden elkaar even aan te kijken waarom we hier waren. Een uur later was het hek van de dam en waren er meer dan 45 mensen de afdeling op gekomen. 22 patienten met hun caregivers (vaders, moeders, moeders met nog een baby aan de borst, ooms, tantes, noem maar op). ‘Normaalgesproken’ komen de eerste patienten druppelsgewijs binnen, maar vanwege de gebeurtenissen tijdens de screening was besloten een hele bus vanuit de provincieen te laten komen met mensen die al gescreened waren. Niets gaat zoals ‘normaalgesproken’...
Aangezien we op 1 afdeling maar plek hebben voor 20 patienten, moesten we meteen een tweede afdeling openen.
Na bijkomen van de schrik dat we werkelijk heel veel patienten hadden, bleek dat een groot aantal ook nog schurft (scabies) en malaria had. Direct aan de slag dus met allerlei wasrituelen en zalf in alle hoeken en gaten en medicatie tegen de malaria. En zoals ik al schreef, niets ging zoals ‘normaalgesproken’, want er was niet op zoveel mensen te eten gerekend, er was geen bestek en zelfs de doucheputjes liepen niet door.
Het was echt een uitdaging :-D
Ik heb echt medelijden met al de nieuwe verpleegkundigen. Er zijn een aantal verpleegkundigen aan boord die hier eerder zijn geweest en dus wat meer weten, maar die worden allemaal opgeleid tot charge nurse. Verder hebben alle nieuwe verpleegkundigen die voor het eerst aan boord aan de slag gaan een orientatie op papier gehad. En ‘normaalgesproken’ wordt zo iemand aan een verpleegkundige gekoppeld die er al langer is en tenmisnte twee dagen ingewerkt. Maar helaas zijn er geen verpleegkundigen die er al langer zijn, want die houden net het hoofd boven water met een middag charge nurse training en worden dan zo snel mogelijk ingezet als charge nurse.
Vanavond was de conclusie dat de persoon die nu voor de derde nacht op rij er was de meeste ervaring op de afdeling had.
Af en toe lijkt het absolute waanzin en ik denk dat dat het ook is :-D maar de patienten maken het over het algemeen goed, we doen ons best en leren allemaal een hele hoop in een korte tijd.
Verder heb ik ‘ter ontspanning’ ook een aantal duiken ondernomen en ik moet zeggen dat dit de ergste omstandigheden zijn die ik ooit heb gezien. Het probleem is vooral dat je niets kan zien. Met een beetje geluk kan je net het schijnsel van de zaklamp zien, maar dat is het dan ook wel zo’n beetje. Het leuke is dat we met de reddingsboot van het schip afgetakeld worden en dan vanuit de boot duiken en aan het einde van de duik weer terug omhoog getakeld worden.
Er is nog veel meer nieuws, maar dat is weer voor een andere keer.
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie meeleven en gebeden.

Voor deze keer een soort trial met ook dit bericht in het engels.

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike


Thanks so much for all the encouraging messages. It has been really great to see how all of you have been so involved. Thanks especially for all the prayers!
Despite the tragedy, right now I can look back on a week in which we have been able to help many patients.
It's definitely been a madhouse and it will probably remain like that for some time, but we are operating patients and taking care of them.
We started around 12:30 Sunday afternoon with four nurses. Three new nurses and me as charge nurse. We had no patients, the ward formless and empty, and we stood there looking at each other questioning why we were there. An hour later, the floodgates opened and more than 45 people came on the ward. 22 patients with their caregivers (fathers, mothers, mothers with a breastfeeding baby, uncles, aunts, you name it). ‘Normally’, the first patients come in slowly, bit by bit. But because of the events during the screening, a busload of people from the provinces came all at once, because they had already been screened. Nothing goes as 'normally' ...
On the wards we have bedspace for 20 patients, so we had to open a second ward immediately to provide beds for all these people.
After we recovered from the shock that we actually had a lot of patients, it appeared that a large number of our new admissions had scabies and malaria. So the nurses immediately started washing rituals, putting ointment and in every nook and cranny (not too sure whether that’s the right translation) and giving medication against malaria. And as I said, nothing went as "normally", because there wasn’t enough food, there was no cutlery and even the showers were not drianing.
It really was a challenge :-D
I feel really sorry for all the new nurses. There are a number of nurses on board who have been here before and thus know a bit more about the ships hospital culture. But they are all trained to become charge nurses. So all the new nurses that are on board for the first time only had an orientation on paper. And "normally" the new nurse is linked to a nurse who has been here longer who is their preceptor. But unfortunately there are no nurses who have been here longer, because they are barely surviving being charge nurses after only an afternoon of charge nurse training.
Tonight one of the nurses coming on for his third night in a row it was actually the most experienced nurse on the ward.
Occasionally it seems absolute madness and I think it is :-D but the patients are generally alright, we do our best and we all learn a lot in a short time.
I also "for relaxation" have undertaken a number of dives and I must say that these are the worst conditions I've ever seen. The problem is mainly that you can not see. With luck you might see the glare of the torch, but that's about it. The best thing is that we are launched into the water by rescue boat and then dive from the boat and at the end of the dive again be hoisted onto the ship again.
There is much more news, but that's for another time.
Thanks again for your involvement and prayers.

Blessings
Maaike