city story

Ok dan, over minder dan een uurtje ga ik op weg naar het vliegveld. ‘k Ben helemaal gepakt, zelfs de badkamer nog even schoongemaakt en alles netjes achtergelaten. Nu dus even de tijd om een teken van leven te geven.
De afgelopen tijd in Durban is wel bijzonder geweest. Gistermiddag zag ik een dame lopen en helaas had ik geen camera, maar zij liet zien wat Durban voor mij is.
Ze liep met haar kindje en een grote nieuw gekochte stereo-set (of iets anders duur electronisch) door het centrum van de stad. Das opzich niet zo vreemd, maar ze droeg de baby op haar rug, zoals dat overal in West-Afrika gedaan wordt en haar verse aankoop droeg ze op haar hoofd.
‘k Heb het gevoel dat ik het met woorden niet zo mooi duidelijk kan maken als dat het was voor mij. In het centrum van de stad zijn grote winkelcentra, maar er zijn ook mensen die langs de kant van de weg op een kleedje spullen verkopen. Er zijn grote luxe bussen met airconditioning en er zijn soort van traditionele Afrikaanse taxi’s. Dat laatste wil zeggen dat het voertuig een aantal jaar geleden in Europa is afgekeurd, is verscheept en met creative montage toch nog rijdt.
We liepen met een groep van het schip door de stad en de West-Afrikaanse jongens die op het dek werken, werden steeds gevraagd of ze met de taxi’s mee wilden... aan de wat blankeren onder ons werd niets gevraagd. Verder is er een hele grote Indische gemeenschap in Durban, overal is curry te koop. Dus ook ik ben aan de bunny Chow gegaan om soort van cultuur te proeven. ook dat is spicy!!
Er is een grote jachthaven, met de meest schitterende boten en jachten, maar een paar honderd meter verder leeft een grote groep dak- en thuislozen die onder de brug hun onderkomen hebben gevonden.
Het is een vreemde stad, het voelt vertrouwt, ik voel me veilig, ook als ik alleen door de stad heen loop of door het havengebied fiets, maar het is voor mij ook een stad van enorme tegenstrijdigheden.
Afgelopen dinsdag was ik vrij en waren we dus met een groep de stad in gegaan en ook naar wat musea en de botanische tuin gegaan. (@Mir; t Voelde een beetje als Sydney). Gistermiddag zijn we naar het strand gegaan en hadden duikspullen meegenomen. Ik had in Togo ook een poging gedaan om in de zee te duiken en dat was een slechte ervaring, maar dit strand was net iets geschikter. Geen haaien gezien, maar wel wat leuke visjes en schelpen en koraal. Dat was nog even een klein cadeautje van Durban aan ons.
Morgenochtend rond 6 uur verwacht ik samen met Christina aan te komen in Madrid. Zoals bekend is de planning erg afhankelijk van alles wat er maar op ons pad komt en gaan we gewoon lekker bij de dag leven. Ik zal zeker af en toe iets van internet opzoeken, maar ook dat is niet gepland. Vergeef me alsvast als het even duurt voordat er reactie is of een nieuw stuk. Ik denk uiteraard aan jullie, ben onderweg naar huis... t duurt alleen even.

Een hele dikke knuffel &
Blessings
Maaike