Paasweekend

Jeeee, het is Pasen! Ik vind Pasen zelf het mooiste feest. We mogen vieren dat Jezus, de Zoon van God, is opgestaan uit de dood! De tijd die hieraan vooraf gaat raakt mij ook en in een van de boeken van Corrie ten Boom, beschreef zij heel indrukwekkend het lijden van Jezus.
Soms moesten wij ons in het concentratiekamp in Ravensbruck helemaal uitkleden en zo naakt blijven staan. De eerste keer dat dit gebeurde, zei ik tegen mij zuster Betsie: ‘Dit is erger dan alles wat ons tot nu toe is overkomen.’ Nog nooit waren wij zo koud geweest en hadden wij ons zo vernederd en beschaamd, zo diep ellendig gevoeld. Toen was het of ik plotseling Jezus aan het kruis zag en ik mij voor het eerst realiseerde dat Hij daar naakt had gehangen. In de Bijbel staat: ‘Ze namen Zijn kleren.’ Nu ik dit moest dragen kon ik nog maar een fractie begrijpen van het leed en de schaamte, die Jezus had doorstaan ter wille van mij en de anderen. Ik sloeg mijn arm om Betsie heen en zei: ‘ Jezus hing naakt aan het kruis. Ze namen Zijn kleren, toen hij daar hing voor jou en voor mij, om onze straf te dragen.’ Dit gaf ons kracht om ons eigen kleine leed te dragen, om dat we dankbaar waren voor wat Hij voor ons had gedaan.
Voor mij is het steeds zo belangrijk om niet te blijven hangen in het onrecht dat mij wordt aangedaan en dan mag ik mij ook steeds realiseren wat een onrecht Jezus aangedaan werd.

Dit weekend heb ik zowaar ook vrij en tot mijn grote verbazing het weekend erop ook. Voor meelezende/ meelevende verpleegkundigen is dit een buitengewoon verschijnsel ;-) Elk vrij weekend tot nu toe heb ik rondgetrokken door Togo en genoten van dit prachtige land, maar het was nu echt tijd voor even rust, bezinning en lekker tijd alleen. Aangezien iedereen aan boord met een regelmatige baan een lang weekend vrij heeft, is het schip bijna verlaten, dus het is heerlijk om lekker rond te hangen, boven op dek 8 de ligstoelen uit te proberen, wat beweging krijgen op de hometrainer, om vervolgens veel te veel brownie te eten die mijn kamergenootje had gemaakt :-D

Verder heb ik afgelopen week lekker gewerkt. Er zijn bijzondere patiënten en af en toe gaat de verpleegkundige zorg ook een beetje boven mijn pet, maar ik leer er een hoop van. Er is eigenlijk altijd wel voldoende personeel, waardoor je nooit alleen voor dingen staat, we werken echt als een team met allerlei verschillende opleidingen en aandachtsgebieden. Als ik dingen niet weet, kan ik dus altijd terecht bij collega’s en alle patiënten liggen in dezelfde zaal, dus zoeken naar een helpende hand is ook een stuk makkelijker. Zo mocht ik zorgen voor een dame met een arteriele lijn, waarbij een tumor uit de kaak was verwijderd, die zo groot was als een ananas (zo geven we hier maten aan :-) ) Ze had tijdens de operatie 3 liter bloed had verloren en had na 6 zakken bloed nog steeds een veel te laag Hb. Het bloed gaat hier direct van de donor in de ontvanger. De bloedbank heeft een bestand van zo’n 400 man… de bemanning. Er wordt uiteraard van tevoren wel van alles getest en gekruisd, maar het bloed wordt is nog warm van de donor als het naar de patiënt gaat. Bijzonder dus. Aan mijn O neg hebben ze hier weinig, omdat dat vrij zeldzaam is en er wordt gezocht naar precies dezelfde bloedgroep.

Andere wetenswaardigheden zijn dat ik een hele hoop foto’s hoop te plaatsen bij dit bericht, aangezien ik deze van anderen heb gekregen en ik een kleine indruk hoop te geven van de diversiteit en schoonheid van dit land.

Ondanks de vele vele watervallen die we in Nieuw Zeeland hebben gezien, zijn deze toch echt de moeite waard Mir :-D

Verder zal ik 16 en 23 april weer meegaan met de screening. We zullen een stuk landinwaarts gaan, dus ik ben wel weer benieuwd hoe die dagen zullen verlopen.

k blijf het echt heel erg leuk vinden om steeds de reacties te lezen! Ik vind het ook echt fijn om een beetje mee te kunnen leven met jullie door de korte berichten over het wel en wee in Nederland enne natuurlijk ken ik mijn collega’s van B2 nog! Leuk dat er zoveel oud-collega’s meeleven.

O ja, we hebben alweer een poos geleden een echte bakker aan boord gekregen, een oudere Duitse man. Hij doet me een beetje denken aan Jan. Zijn engels is niet optimaal, maar zijn bakkunsten zijn uit de kunst. Regelmatig zijn er ’s ochtends croissantjes, harde broodjes, zachte bolletjes, notenbrood en andere lekkernijen. t is echt heel slecht voor de lijn, maar het maakt opstaan voor ontbijt een stuk leuker.
Tijdens de nachtdienst, zo rond een uur of 3 is hij al een eind gevorderd en kunnen de verpleegkundigen een paar verse croissants ophalen. Ook dat maakt het leven van de nachtzuster een stuk aangenamer.

Het duiken is nu om de twee weken, omdat het water hier een heel stuk schoner is dan in Benin. Vorige week dinsdag was het de trouwdag van degene die het duiken normaalgesproken leidt. Hij had mij gevraagd om dus alles te regelen en de duik te organiseren. Enerzijds is dat wel een beetje spannend, maar ik krijg hier ook meer plezier en behendigheid in.

Ik denk dat dat het even is voor nu. Het leek me leuk om de wetenswaardigheden even te delen, maar het ziet eruit als een onsamenhangend verhaal. ‘k hoop dat het te volgen is :-D

Een hele dikke knuffel &
Nog een hele gezegende Paaszondag
Jezus leeft en is Overwinnaar!

Blessings
Maaike