knipoog van God

M'n vorige berichtje was niet zo kort als ik in eerste instantie dacht. Nu dus weer een poging tot een korte update.
Afgelopen vrijdag had ik eigenlijk een avonddienst, die was omgezet in een 'schoonmaakdienst' (de afdelingen worden van top tot teen in de chloor gezet) en uiteindelijk ben ik beland onder het schip als schoonmaker :-D
Joepie de poepie!!! k heb gedoken, t was echt leuk en vies en eng... maar k ga komende week lekker oefenen. Erg leuk was dat er net iemand op de kade liep met een camera en even wat kiekjes heeft gemaakt van Maaike in pak... nog schoon en zonder prutjes in m'n haar ;-)
Het was allemaal erg leuk tot we net ietsje onder het schip zaten en het echt donker werd. Toen dacht ik; 'laat ik m'n lamp eens aandoen'. Maar dat had ik niet, zoals mijn zwoeper-buddy waarschijnlijk wel had gedaan, op de kant even geprobeerd. Dus ik kreeg m'n lamp niet aan. Toen keek ik op mijn dieptemeter en daar stond 20 op!! (Even vergeten dat het niet in meters was, maar in feet, dus zo'n 7 meter.) Ik kon ook niet meer het knopje vinden waarmee ik lucht in mijn BCD moest blazen. Het was donker, nog steeds geen licht, door mijn gepruts en het zicht van minder dan 2 meter, was ik mijn maatjes uit het oog verloren en toen voelde ik ook nog wat tegen mijn been. PANIEK! Les 1 bij duiken; raak niet in paniek :-D
Ok, kalm blijven dus. Niet zo heel erg kalm als ik nu kan beschrijven ben ik iets naar boven gezwommen en van het schip af.
Daar werd het weer wat lichter. Van tevoren hadden we wel wat afspraken gemaakt en met een lichtsignaal moesten we elkaar weer kunnen vinden. Dus met ietsje meer zicht lukte het me wel om die lanp aan te doen. Toen ben ik vooruit gaan schijnen en een paar seconden later kwamen mijn buddies met lampen op me af. Daarna mijn lamp niet meer uitgedaan! slim he :-D
Ok, t wordt toch weer een veel langer verhaal dan gepland....
Ik ga een volgende keer wel beschrijven wat we allemaal doen onder water, maar ik kan zeggen; k heb er spierpijn van. Ruim een uur onder water geweest met vuil wegbikken. En zowaar het schip nu ook van de onderkant gezien.
De komende week worden de afdelingen verder klaargemaakt voor vertrek en alles wordt schoongemaakt. Ik ben uitgeroosterd om met het duikteam mee te gaan, dus dat is wel een leuke verrassing. Alhoewel er zat mensen zijn die er van griezelen om in de smerige haven te springen, wat ook echt wel viezig is... maar ik vind dit echt een knipoog van God. Dit is iets wat ik echt heel erg leuk vind en ik had echt niet gedacht dat ik de komende twee jaar geld of tijd zou hebben om te duiken. God is goed!

Verder had ik een trip georganiseerd samen met Jan. Het was redelijk goed geregeld, het enige wat wij gedaan hebben is een groep van meer dan 10 man aanmelden bij een hotel en ruim van tevoren (wat niet altijd mijn sterktste punt is) aan de crew laten weten dat ze welkom waren om mee te gaan. Het hotel deed de rest. De prijs werd steeds lager bij een groter wordende groep. We zijn uiteindelijk met 14 man gegaan. Het was een boottocht over een rivier die uitkomt op de oceaan en vanuit Nigeria, door Benin stroomt. 28 km stroomopwaarts is een dorp gebouwd op palen. Het dorp heet Ganvie en wordt ook wel stilt village genoemd. Mensen wilden zichzelf in bescherming brengen tijdens oorlogstijd en zijn toen boven het water gaan bouwen. Het is bijzonder om te zien hoe het hele sociale leven zich afspeelt op het water. De kinderen gaan naar school met een soort watertaxi. De markt bestaat uit veel bootjes naast elkaar gevuld met groente, fruit en dergelijke. Er wonen zo'n 30.000 mensen in dit dorp. k heb heel wat foto's gemaakt en zal er een aantal toevoegen, om een beeld te geven.
Grap was dat de gids en bestuurder van de boot in het frans vroeg; wie verstaat er frans?!? ik was helaas de enige die die vraag begreep en werd direct benoemd tot assistent-gids :-)

De komende tijd vertrekt zo'n beetje de helft van het schip, een deel voor we varen een groot deel vanaf Tenerife, dus dat wordt wel even pittig.
Ook wel weer leuk om straks met een nieuwe ploeg naar Togo te gaan, ik kijk daar ook wel erg naar uit. Het verpleegkundig werk zit er nu namelijk toch wel zo goed als op. De laatste OK is afgelopen vrijdag geweest. We hebben nog een aantal patienten en het wordt steeds leger. Het is heel erg bemoedigend om te zien hoe wonden (soms echt wonderbaarlijk) genezen en we afscheid nemen van de laatste patienten. Ook hebben we de vertalers gisteren met een soort feest bedankt voor hun dienst. Ze blijven nog wel tot de laatste patient is vertrokken, maar de planning is dat dat a.s. vrijdag al het geval is. Ik ben benieuwd.
Schijnbaar moeten we dan ook spullen in onze kamers gaan verankeren. Zorgen dat niet alle boeken uit de kast komen zetten als we een beetje heen en weer gaan... t wordt een bijzondere tijd

En een allerlaatste nieuwtje... ik kom D.V. rond Pinksteren naar Nederland!! is nog allemaal vers, maar gaat ws wel gebeuren.

Speciaal bericht voor Gerda; m'n reactie op je vraag pasgeleden is PUUR.

O.... ik zou het een beetje kort houden, toch weer een heel verhaal geworden.
Ik vind het echt super om steeds jullie reacties te lezen. heel erg bedankt daarvoor en vooral ook dank voor de gebeden!

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike