beestjes continued

Heel erg bedankt voor alle beterschapswensen. Wat voelde ik me rot, maar gelukkig is het alweer een tijdje geleden en ben ik die dinsdag weer aan het werk gegaan.
We zijn echt druk bezig met het treffen van voorbereidingen voor het varen. We hebben al 14 van de 16 containers ingeladen. Dat is een heel karwei. We leggen eerst een soort frame neer op een gladde baan, stapelen twee containers daarbovenop en dan wordt dat frame met een soort katrol verschoven over de baan, zodat er ruimte is voor het volgende frame met containers. Die katrol wordt handmatig bediend, dat is echt hard werken, maar ik vind het een goed excuus om niet om zes uur ’s ochtends met de meiden aan boord aan hun workout mee te doen.

Ik moet zeggen dat ik een redelijk strak dag-nacht ritme aan het ontwikkelen ben en rond half zeven spontaan wakker word. Het ontbijt is tussen half zeven en kwart over zeven. Ik neem meestal een bordje cornflakes met granen en ga daarmee boven op het dek zitten om in stilte ook wat te lezen. Om half acht hebben we elke dag een soort bijeenkomst met alle bemanning. We zingen dan twee of drie liederen, er worden aankondigingen gedaan, iedereen wordt op de hoogte gebracht van de belangrijkste ontwikkelingen en dan is er iemand die iets deelt. Elke dag van de week is het iemand uit een ander department.
Woensdag is de dag waarop iemand van dek iets mag delen en gisteren was de eer aan mij. In eerste instantie geen idee waar ik het over kon hebben, maar uiteindelijk kreeg ik wel wat bemoedigends in gedachten, dus dat leek me wel een strak plan. Toch wel spannend moet ik zeggen voor zo’n 100 man iets vertellen. En zeker zo vroeg in de ochtend! k ben maar wat eerder opgestaan, zodat de koffie alvast wat wakker-wordt-effect kon hebben. Later wel allemaal positieve reacties, k was erg blij met de inspiratie van bovenaf…

De afgelopen weken heb ik tijdens de droge dagen een eigen projectje gehad en ben daar nog steeds mee bezig. Namelijk het schilderen van een deel van het schip. We hebben eerst met een paar man de plekken roest verwijderd met grof geschut, een zogenaamde needlegun. Daarna gaan er weer 4 lagen verf overheen, dus elke keer zie ik dezelfde plekken weer voorbij komen die ik mag beschilderen. Inmiddels zijn we aangekomen bij de witte bovenlaag en zijn mijn armen ook bezaaid met witte sproetjes op een licht gebronsde huid :-D
Een deel van het schilderwerk is op de brug, ik weet niet hoeveel meter boven het water, dus daar doe ik voor de zekerheid een mooi harnas aan.
Op de regenachtige dagen heb ik meegeholpen in het ziekenhuis alles weer vast te zetten voor het varen. Ook daar lijkt het erop alsof we er bijna klaar voor zijn om te vertrekken. Helaas weet niemand precies wanneer we gaan varen. Mijn motto is, wanneer ik opgeroepen wordt om te helpen met trossen losgooien, gaan we waarschijnlijk varen...

Afgelopen weekend stond in het teken van verhuizen. Eindelijk mocht ik mijn intrek nemen in m’n nieuwe kamer. Ik deel deze kamer (straks) met twee anderen en heb mijn eigen ‘hok’. Er slaapt niemand boven me, geen stapelbed. De hele 6 vierkante meter zijn van mij!
In de oude kamer bleek dat het niet handig is om kookspullen en etenswaren 6 maanden lang in een kamer achter te laten waar het rond de 30 graden is. Er zaten allemaal beestjes. In eerste instantie maakte ik ze met een wc papiertje dood als ik er een zag lopen, maar al snel was ik door een wc rol heen en bleven de beestjes lekker rondhuppelen. Uiteindelijk dus in de kast met etenswaar gekeken en daar bleek een hele kolonie te wonen. k Heb dus alles wat ik niet vertrouwde aan etenswaar weggegooid, schoongemaakt met chloor en zelfs een spuitbus waarmee je ook kakkerlakken kan doden gebruikt. Sorry beestjes….
maar deze beestjes zijn erg aan mij gehecht denk ik, want ik heb er nu ook een paar in mijn nieuwe kamer bespeurd en ben meteen maar met de spuitbus aan de slag gegaan. Vangst eergisteren; 10 gisteren; 4 vandaag;1
Wellicht dat mijn spuitbus vergif toch hardnekkiger is dan deze beestjes.
t zijn trouwens ‘weebles’. Ze zitten soms ook in mijn ontbijt, want ze houden van granen en dan kruipen ze stiekem in de bakken waarin ’s ochtends de muesli’s, cruesli’s en consorten worden geserveerd. Mijn hoop is dat ze ten minste wat proteïne bevatten, want ik denk dat ik er vast per ongeluk wel een keer een paar naar binnen heb gewerkt.

Verder moet ik jullie natuurlijk op de hoogte brengen van mijn date afgelopen weekend. Na een hele week in smerige kleding met verfklodders aan de buitenkant en zweetresten aan de binnenkant te hebben rondgelopen, ging is zaterdagavond uit eten. Dus alles uit de kast gehaald, een rokje, leuke blouse, oorbellen en zelfs zo’n gekleurd streepje op m’n ooglid. Ja ja, ik samen met Anthon op stap en hij zou trakteren. Anthon is trouwens een van de weinige Nederlanders aan boord, hij is een gepensioneerde, maar nog steeds actieve engineer. We hebben dus lekker Nederlands gekletst en lekker gegeten in een restaurant dat ronddraait. Verder niets spannends hoor.

Wat ook wel leuk is, is dat Gabrielle, een meisje uit mijn gemeente Jozua, nu ook aan boord is.
Verder zijn er (naar mijn weten) nog twee andere Hollanders aan boord en dat is het.
k Ben dan ook blij met m’n voorraadje Nederlands eten! Das toch genieten zo af en toe. Dus ter ere van mijn opa’s verjaardag een reep chocolade aangebroken en ter ere van Mirjams verjaardag gezorgd dat ie niet zou bederven ;-) Van harte nogmaals!

Aanstaand weekend staat er van alles op het programma. Het grootste deel van de normale ‘bewoners van het schip’ heeft de afgelopen maanden op een soort campus gewoond, zo’n anderhalf uur hier vandaan. Het was een grote exodus toen ze het schip verlieten. Maar ze willen wel graag mee naar Sierra Leone en het is nu het plan om iedereen zaterdag weer terug te laten verhuizen naar het schip. Mijn plan is dan vooral niet aanwezig te zijn en mijn kamergenoten de ruimte in de kamer te geven. Uiteraard heb ik goede tijdsbesteding verzonnen.
Inmiddels heb ik allerlei voorbereidingen getroffen om met 3 jongens te gaan duiken. Echt…. daar zie ik zo naar uit, dat is iets waar ik zo enorm van kan genieten. Het is de bedoeling om de eerste duik naar een scheepswrak te doen en de tweede bij een rif waar ook wat grotten zijn. Ik zou zo nog een hele hoop enthousiaste dingen kunnen gaan schrijven hierover, want ik heb er echt heel veel zin in. Maar… jullie krijgen er vast ook wat over te lezen na het duiken.

Verder blijf ik steeds erg blij verrast met alle reacties en lees ik ze met plezier, soms hardop lachend. Weet dat dat ook echt gewaardeerd wordt!

Een dikke knuffel &
Blessings
Maaike