Het gaat nu echt bijna beginnen!!

Het gaat nu echt bijna beginnen!!
De afdelingen zijn helemaal klaar voor gebruik. Zie de foto’s voor de proces voortgang :-)
Donderdagavond hadden we 100 tot 150 Togolese gasten. Allemaal mensen met hogere functies, onder andere de minister van gezondheidszorg van Togo, maar ook artsen, directeuren van ziekenhuizen, etc. Het was allemaal erg officieel en ik was gevraagd om een rondleiding door het ziekenhuis te doen met een groep van 20 man. t was wel ff aftasten, sommigen waren echt geinteresseerd, anderen vonden het wel prima en hadden de pas er goed in, maar het was uiteindelijk een goede avond. In m’n allerbeste frans ook nog wat gesprekjes aangeknoopt en sommigen spraken gelukkig ook wat engels, dus dat was ook wel interessant.
Vrijdagavond hadden we open huis voor de gehele bemanning. Er waren allerlei dingen te doen en te zien, wat serieuze, maar ook echt hylarische activiteiten. Ik denk dat ik het hardst heb gelachen om de verpleeg-race... (nee, das geen pleeg die aan de race is) We hadden een vijftal verpleegkundigen in bed liggen en de mensen die aan de race meededen kregen een aantal taken, zoals het opnemen van de temperatuur, longen beluisteren, pillen geven, een verband verwisselen en een po geven. De nep-patienten waren geen lieverdjes, dus het was echt een uitdaging en is er veel gelachen. Ik had zo’n 200 pannenkoeken gebakken en geholpen bij het bakken van verschillende cakes en dergelijke die zouden dienen als versnaperingen. Erg geslaagde avond.
Afgelopen weekend ben ik met een groep naar een plaats in het westen van het land geweest, Kpalime genaamd. Echt een heel mooi groen gebied, een waterval, veel vlinders en de hoogste berg van Togo is daar te vinden. Die berg is natuurlijk ‘even’ beklommen. Best pittig vond ik, maar zeker wel de moeite waard, zie foto’s. Het was echt leuk om er met een groep op uit te trekken en te genieten van geweldige natuur, elkaars gezelschap en momenten van rust. Zaterdag even een plekje alleen bij de waterval opgezocht en aan thuis gedacht.
Het was echt heerlijk om even echt in Afrika te zijn. Het schip is in Afrika, maar als je wilt, hoef je niet eens iets van de Afrikaanse warmte mee te krijgen. Maar ik wil juist wel lekker zweten en prachtige natuur zien en de bevolking ontmoeten! Het stadscentrum van Lome is helaas best een eindje van de haven vandaan, dus zomaar naar de markt gaat niet. Vorige week zaterdag ben ik met Christina op de fiets door de stad geweest, dat was ook een bijzondere ervaring, echt Afrika voelen, proeven en horen :-D
O ja, op de terugweg mocht ik als ‘uitverkorene’ voorin zitten. Als er iets gebeurt, dan weet je daar zeker dat je met je hoofd door de voorruit vliegt, maargoed. Net buiten Kpalime stonden er militairen en een van hen kreeg op bijzondere wijze ineens een plek in ons busje. Hij kwam dus heel gezellig met zijn machinegeweer naast me zitten. We hebben even in t frans wat gepraat en hij leek best sympatiek, vader van twee kindertjes, woonde in Lome, dus ik had door dat hij ons de rest van de reis zou vergezellen. Nog een beetje aan mijn Ewe (stamtaal van Togo) gewerkt en tussendoor maar gewoon mijn ogen even dichtgedaan... Afrika leert je wel bidden voor elke reis ;-) Maar t heeft ook wel wat!
Morgen mag ik hier trouwens weer de haven inspringen. Ik ben een van de ‘vaste’ leden van het duikteam en elke dinsdag sta ik op de planning. Vorige week dinsdag de eerste duik gedaan. Het was echt leuk om weer te doen, maar ook wel een beetje spannend. Het spannende was de afsprong met driedubbele salto :-D Nee.... dat niet, maar in een haven springen vanaf grote hoogte met een groot schip naast je is toch spannend. Daarnaast was ik als ‘ervaren’ duiker gekoppeld aan iemand die op Tenerife zijn Open Water had gehaald. Mijn rol was dus ineens de leider in plaats van de volger... Maar het zicht is goed en het ging allemaal prima. Morgen weer, ik zie ernaar uit!

Verder nog.... een beetje laat... maar Laura nog gefeliciteerd
En Tom alvast gefeliciteerd!!

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike