nieuws

Gisterochtend om 5:30 reed ik met meer dan 100 andere mercy shippers naar het stadion waar de screening zou worden gehouden. Om 4 uur was er al een groep vertrokken en na ons kwamen er nog meer mensen van het schip. Na het uitpakken van alle spullen en het opzetten van de verschillende locaties begon het screenen. Al voordat we begonnen was het duidelijk dat het een heftige dag zou worden, want er stonden duizenden mensen buiten het stadion te wachten om gezien te worden.
Als pre-screener was het mijn taak om de mensen door te sturen die we potentieel zouden kunnen helpen met een operatie en degenen die we niet op die manier zouden kunnen helpen dat nieuws op een respectvolle manier te brengen.
Na enige tijd werden we 'aangemoedigd' om dit proces sneller te laten verlopen, omdat het onrustig werd buiten de poort. Rond kwart voor tien werd dit voor ons duidelijk doordat er onrust te horen was buiten de poort. Na enige tijd was de onrust buiten dusdanig groot en was de mensenmassa in beweging gekomen, en degenen die vooraan bij de hekken stonden kregen steeds minder ruimte. Een aantal mensen is door die druk uiteindelijk onderuit gegaan. Toen de situatie verergerde hebben we een hele groep mensen binnengelaten om de druk op degenen vooraan te verlichten. Helaas waren sommigen door al het duwen en trekken en de benauwde situatie te erg in het gedrang gekomen en moesten we eerste hulp verlenen aan 8 personen. Het is vreselijk dat er hierbij een man is overleden, die lange tijd nog door het eerste hulp team is behandeld.
Ik wil dingen niet dramatischer maken dan ze waren, maar ik wil dit wel met jullie delen en vragen of jullie mee willen bidden.
Alle Mercy Shippers zijn veilig weer terug aan boord gekomen, dat is goed om te vermelden. Maar helaas hebben we de screening af moeten breken en hebben we ook vandaag geen screening gehouden.
Het was vreselijk om te zien hoe wanhopig mensen waren om gezien te worden en misschien geholpen te kunnen worden.
We hebben gisteravond een bijeenkomst gehad en vandaag nog twee en we krijgen de kans om in kleinere groepen na te praten en de dingen een plekje te geven. Maar ik kan niet doen alsof er niets gebeurd is naar jullie toe en ik weet dat er mensen zijn die in gebed verbonden zijn en mee willen en kunnen strijden.
Tijdens de bijeenkomsten vandaag werden een aantal dingen genoemd die de situatie ten dele verklaarden. Een aantal dingen die bij mij zijn blijven hangen wil ik graag delen en helpen mij om dingen in perspectief te zien.
De oorlog is zo'n tien jaar geleden geeindigd en na die periode is Mercy Ships ook in Freetown geweest en heeft in hetzelfde stadion screeningsdagen gehouden. Die opzet is dus niet anders. Wat wel anders is, is de populatie van de stad. In die tien jaar is de populatie verdubbeld van 1 naar 2 miljoen inwoners in deze stad. Ook was er na de oorlog een gevoel van opluchting, hoop en verwachting naar de nieuwe regering. Nu is er een bevolking waarvan 80% werkloos is en teleurgesteld in de regering. Veel van de jonge mannen zijn kindsoldaat geweest. Zij schamen zich zo voor hun daden dat ze niet terug kunnen naar hun dorpen en hebben zich in de stad gevestigd. Maar tijdens de oorlog zijn ze gehersenspoeld. Ze hebben geleerd dat je voor jezelf moet zorgen en dat je alles kan krijgen als je een wapen of geld hebt. De cultuur waarin de oudsten in het dorp het respect van de jongeren hadden is vervangen door een cultuur van hebzucht/ zelfzucht, agressie en respectloosheid.
Deze jongentjes kozen er niet voor om gehersenspoeld te worden... maar vormen nu wel een deel van de bevolking die geacht wordt volwassen en verstandig te zijn.
Ik heb gister in een staat van verwarring, verdriet, boosheid, frustratie en onbegrip gehuild, gepraat en gebeden. Vandaag gaat het eigenlijk realtief goed en wordt er door iedereen geprobeerd op respectvolle wijze met elkaar over de dingen te praten of te troosten of wat dan ook.
Wat het meest frustrerend is, is dat degenen die we wilden helpen gedupeerd zijn. De kindjes met de klompvoetjes, de gespleten gehemelten, de mannen en vrouwen met grote tumoren. Gelukkig waren er maar weinig kinderen die vooraan in de rijen stonden.... maar helaas hebben we ze niet kunnen screenen en zijn we op zoek naar mogelijkheden om de juiste mensen te vinden die we in de komende maanden wel kunnen helpen door middel van een operatie.
Ik geloof, samen met velen aan boord, dat dit een stukje van de geestelijke strijd is die er heerst in dit land. Het bemoedigt mij en ons om juist door te gaan en liefde te tonen en te zoeken naar degenen die we kunnen helpen. Maar het is ook de reden voor mijn oproep om mee te bidden.
Ik weet dat geestelijke strijd en bidden voor sommigen ver-van-mijn-bed-achtig is en als je er vragen over hebt, kan je gerust mailen. Helaas heb ik niet alle antwoorden en zelf ook nog veel vragen, maar ik geloof dat het goed is om dit met jullie te delen.

Alvast bedankt voor jullie gebeden.

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike