water...

Wat een vreselijk nieuws van de schietpartij lees ik vanuit Nederland. Ik heb er geen woorden voor. Het klinkt als iets wat ver weg kan gebeuren (en vanuit mijn positie is het ook ver weg), maar dit komt heel dichtbij. Heftig zeg.

Hier lijkt ook niet alles zonder slag of stoot te gaan. Wat ons nog meer vastbesloten maakt over ons werk en verblijf hier. De afgelopen dagen is water een groot probleem geworden. Freetown is eigenlijk gebouwd voor 200.000 inwoners maar nu wonen er 2 miljoen wat een enorm probleem is. De watervoorziening (die in Afrika sowieso niet optimaal is) is ook niet berekend op deze hoeveelheid mensen. Elke dag van de week krijgt een ander deel van de stad dus water uit de kraan.
Afgelopen week kwam er een kink in de kabel, omdat het water op ‘onze’ leverdag niet kwam en de volgende leverdag bleef het ook droog. Ons verbruik bleef gewoon lekker doorgaan tijdens die periode. Nadat we voor de tweede maal hadden gemist heeft de kapitein opgeroepen om te conserveren.
We eten dus bijvoorbeeld sinds een aantal dagen van papieren bordjes met plastic bestek, omdat we willen besparen over afwaswater. Maar afgelopen zaterdag waren we echt door een groot gedeelte van onze watervoorraad heen en werd al het water afgesloten. Geen wc’s doorspoelen, geen water uit de kraan, geen douche.
Ik heb op de een of andere manier een soort weddenschap afgesloten met twee andere meiden om 8 weken lang ons haar niet te wassen. Het schijnt na een bepaalde periode zichzelf schoon te maken.... dit is dus het grote experiment :-D We zijn inmiddels al ruim 3 weken bezig met ons experiment en het niet wassen van mijn haar scheelde al in mijn waterconsumptie, maar nu niet douchen is echt lekker primitief. De afgelopen dagen dus een heerlijke ‘bucketshower’ gedaan, bevalt goed moet ik zeggen. En we kunnen gelukkig wel weer doortrekken na toiletteren :-)
Het voelt een klein beetje als echt Afrika ;-)
Verder mag ik mededelen dat ik een heeel klein operatietje heb ondergaan. k ontdekte een paar weken geleden een klein gek bultje op mijn onderarm. Er zijn een hoop mensen aan boord die maden in hun lichaam hebben van de mangovlieg. Dus ik wilde per direct mijn arm eraf laten halen toen ik dat bultje voelde, maar na wijs beraad dat toch maar niet gedaan :-D Na een geruststellend gesprek met de crew dokter, wel een afspraak gemaakt voor het weghalen van dat bultje. Dat is vanmiddag onder locale aneastesie gedaan. Het was gewoon een vetbultje (lipoma), k heb hem meegenomen op sterk water, want ik ben er aan gehecht geraakt ;-)
De timing was perfect, want ik werd opgepiept voor mijn mini-operatie net toen ik klaar was met de screening van 60 algemene chirurgie- patienten. Ik heb een lichte overdosis scrotums, want we behandelen de komende 4 weken voornamelijk hernia’s en een paar lipoma’s (maar dan echte grote, waar mijne bij in het niet viel). Maar de eerste 4 die we hebben gezien, konden we direct opnemen vandaag en gaan morgen onder het mes. Het gaat dus nu echt beginnen voor mij als teamleider van algemene chirurgie.
Best een beetje spannend, maar in afhankelijkheid van God, geloof ik dat ik datgene kan waar ik voor geplaatst ben.
Morgen ga ik stiekem proberen een operatie bij te wonen. Ik wil nu echt alles van hernia’s weten wat een mens maar kan weten ;-)
Ik moet heel nodig naar bed, om morgen fris en fruitig de eerste hernia’s te zien verdwijnen.

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike