Bijna varen....

Na een week van echt hard werken, dit weekend lekker niets gedaan. Even alle spieren rust geven.

De afgelopen week op het dek echt druk bezig geweest. We zijn bezig met het inladen van alles wat op de wal was gestationeerd en mee moet naar de volgende locatie.
Elke ochtend hebben we tijd met de hele deck crew om te bespreken wat er moet gebeuren en om God te vragen te helpen deze dag. De kapitein zit daar ook bij. Ik moet zeggen dat ik het erg interessant vind om wat meer op de hoogte te worden gesteld van alle dingen die het schip draaiende (moeten) houden. Afgelopen vrijdag heeft de kapitein een ruim kwartier volgepraat over alle dingen die nog moesten gebeuren en wat er mis was... slik... Er blijkt veel tegenstand te zijn en hiervoor dus graag gebed. Het veilig en gezond aankomen in Tenerife is zeker een gebedspunt.

Het schip is een voormalige treinferry die tussen twee plekken in Denemarken voer om zo twee treinen van het ene stuk land naar het andere te brengen. Het is dan ook gebouwd voor rustiger water dan de open oceaan en ik heb al aardig wat verhalen gehoord over hoe erg het schip heen en weer gaat. We hebben schijnbaar zelfs gordels in ons bed, om te zorgen dat we er niet uitvallen... dit gaat nog leuk worden :-D

De afgelopen week hebben we dus containers in het laadruim geladen, auto's op dek getakeld, een van de twee loopplanken op het dek gehaald en allerlei kleinere objecten heen en weer getakeld en verankerd. Het gaat allemaal wat traag omdat er met een grote kraan gewerkt wordt en het is de bedoeling dat die zo weinig mogelijk schommelt.

Dit betekent dus redelijk wat wachten. Ik moet zeggen dat ik het daar wat moeilijk mee heb. Er is veel tijd van wachten en weinig vooruit denken. Het duurt bijvoorbeeld een half uur om de deksel van het laadruim te verwijderen, een speciale containergrijper aan de kraan te bevestigen en vervolgens de container op te pikken van de wal. Maar dan wordt er pas wanneer er een container boven ons hoofd hangt bedacht dat er dingen uit de weg moeten worden geruimd om de container op de juiste plek in het laadruim te krijgen. Ik merkte aan het eind van de week dat ik steeds meer sturend aan de gang ging.
Vrijdag werden er bijvoorbeeld weer een aantal auto's op het dek geladen en in plaats van staan afwachten vroeg ik een aantal mannen om alvast wat spullen naar de juiste plaats te brengen die we later nodig zouden hebben voor het verankeren van de auto's. Ik zie daarin echt verschil tussen het Westerse tijd-is-geld/ efficientie-gerichte gedachtengoed en het Afrikaanse relaties-zijn-belangrijk/ doe-wat-er-op-dit-moment-nodig-is gedachtengoed. Ik doe mijn best om hier op een respectvolle manier mee om te gaan. Het merendeel van mijn collega's zijn Afrikaanse mannen. Ik heb al heel wat complimenten gehad, met verwonderde blikken dat een vrouw zo sterk kon zijn. Maar ook wel opmerkingen met de strekking dat een vrouw dit werk eigenlijk niet zou moeten doen. Dit is mannenwerk...

Ik doe mijn best om cultureel-sensitief toch een beetje efficiency-gericht te werken. Maakt het leven best uitdagend :-)

O ja... ik kon het natuurlijk niet laten om te vermelden dat ik wel kon rijden. k mocht dus superstoer alle jeeps over het dek naar de juiste plek rijden. (en nee... k heb niets geramd :-D) en k heb even wat leuke foto's ter illustratie

Gisteravond weinig aan Sinterklaas gedaan. Is ook wel een vreemd idee met een termometer die tussen de 35 en 40 graden aangeeft. Wel wordt het schip een beetje in kerstsferen gebracht door allerlei versieringen en kerstmuziek in de eetzaal. Tijdens de vaart zijn er ook dingen georganiseerd om met elkaar Kerst te vieren. Vanavond hebben we de oude vertrouwde Nederlandse avond en ik heb gehoord dat er mensen zijn die pepernoten in hun bezit hebben... dus toch een beetje Sint in Afrika. Als je de site van Jan en Justin (twee Nederlandse vrienden aan boord) leest (ook op waarbenjij.nu), dan kun je binnenkort vast zien hoe zij zich als zwarte pieten hebben verkleed in warm Afrika om de Belgische Ambassade te voorzien van een Sinterklaasbezoekje. k mocht, heel lief van Justin een stuk van zijn chocoladeletter opsmikkelen :-D

Een tijdje geleden kwam een van de meiden van de Gateway naar me toe om te melden dat ze me had opgegeven voor een bijbelstudiegroep. Die is afgelopen woensdag begonnen. Het is een groep met veel vertrouwde gezichten en ik denk dat het wel goed is om met elkaar wat meer de diepte in te gaan over een aantal onderwerpen. Leuk dus!

Verder is het nu echt afscheid nemen van Benin en klaarmaken voor het varen. Afgelopen vrijdag hebben we onze laatste duik gedaan, rondje om het schip ter inspectie en die avond heb ik een paar meiden naar vliegveld gebracht, wat mijn laatste ritje naar het vliegveld was. Vanavond gaan er ook nog een aantal meiden weg en dan een tijdje niemand meer... dan zitten we met elkaar in hetzelfde schuitje.

Er zijn nog zoveel kleine dingetjes, maar t is weer een heel verhaal, dus ik brei er een eindje aan.


Alvast heel erg bedankt voor jullie gebed.

Een dikke knuffel &
Blessings

Maaike