regie

Daar ben ik weer… Wat een rare verandering, zo van de ene wereld in de andere. Een wereld vol luxe, keuzes, vrijheid, vrienden en familie naar een wereld waar het leven voor de gewone mens wat minder vanzelfsprekend is. Op het schip is nog steeds wel een stuk luxe in de vorm van schoon drinkwater, een douche, voldoende eten, wasmachines en zelfs meerdere tv’s waar we massaal het WK op kunnen volgen.
Ik ben echt direct weer aan de slag gegaan en dat was wel even pittig. Ik was toch wel weer een beetje gewend aan het Nederlands spreken in de afgelopen 3 weken en ook schommelde Nederland wat minder dan dit schip ;-)
Daarnaast ben ik nu ook gestart in een andere functie in het ziekenhuis. Het systeem is erg Amerikaans en dat werkt niet altijd even goed voor de Hollanders als ik het zo mag zeggen. Er wordt gewerkt met een soort regieverpleegkundige. Zij is degene die het overzicht over de hele afdeling heeft, de visites loopt, de afspraken maakt en contact heeft met de artsen en andere disciplines. Zij is de persoon waar je met alle vragen terecht kunt. In Nederland hoort dat bij je taken als afdelingsverpleegkundige en het voelde dus alsof ik veel verantwoordelijkheid uit handen moest geven toen ik hier kwam werken.
Ik snap wel dat dit systeem ingevoerd is, aangezien er verpleegkundigen van over de hele wereld naar het schip komen, die allemaal wat anders gewend zijn en die in een nieuwe situatie terecht komen, waarin veel nieuw, anders of onbekend is. Tegen de tijd dat je gewend bent, ben je twee maanden verder en veel verpleegkundigen vertrekken na twee of drie maanden…. Ik snap het systeem dus wel, maargoed… toch een beetje met de kont tegen de krib- gevoel had ik.
Maar nadat ik een aantal maal gevraagd was om in de rol van regieverpleegkundige te stappen, heb ik eindelijk ja gezegd.
Vorige week dus de oriëntatie gehad en vanavond de eerste dienst alleen. Aan het einde van mijn dienst leefde iedereen nog, dus dat was al wat. Ik moet zeggen dat ik het best spannend vond, maar ik weet ook dat ik op God mag vertrouwen en mijn werk naar beste kunnen voor Hem wil doen.
Het is erg fijn dat we deze periode de vrouwen met fistels mogen helpen. Ik vind het zelf erg bijzonder om met deze vrouwen te werken en weet een klein beetje af van wat er zo ongeveer speelt. Ik heb er dus alle vertrouwen in dat ik wel iets kan en verder mag vertrouwen.
Verder ben ik echt heel warm verwelkomd, er zijn veel mensen die komen vragen hoe de vakantie was en hoe ik het in Nederland heb gehad. Echt wel leuk om te merken dat mensen me gemist hebben en dat ik weer zo welkom wordt geheten. Een ander hartelijk welkom is mijn nieuwe tijdelijke kamer. Ik ben aan het ‘cabin sitting’. Het is zomervakantie aan boord, alhoewel we daar in dit regenseizoen weinig van merken. Maar dat betekent dat de leraren zomervakantie hebben. De stellen en gezinnen die vertrekken, ontruimen het grootste deel van hun kamer en nodigen iemand uit om in de tijd dat zij weg zijn de kamer over te nemen. Ik heb dus een hele mooie tweepersoonskamer voor mezelf. Tot eind volgende maand is dit stel weg en ik heb hier dus nog een paar weken een kamer helemaal voor mij alleen. Uiteraard heb ik mijn goede vriendin Christina uitgenodigd. Zij logeert hier dus ook regelmatig. Het is echt een lekker prive-plekje, ik leef dus nog even in de vakantiesfeer van het hebben van een eigen plekje waar ik me rustig kan terugtrekken.
Vanuit deze kamer kan ik de vrouwen uit het ziekenhuis soms horen. Echt mooi!! We sturen de dames met hun catheterzak in de hand de gang op, om een beetje beweging te krijgen. We gaan dan met drums en kleine ratel-instrumenten door de gang, al zingend en dansend. Heerlijk!
Morgen weer duiken…. Joepie!

Nogmaals iedereen die ik mocht ontmoeten in Nederland heel erg bedankt voor een mooie tijd!

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike