En bici

Buenas...

Met horten en stoten en veel handengebaren en extra handelingen kan ik me enigszins verstaanbaar maken in t Spaans. Christina spreekt het vloeiend, das wel lekker. Het verstaan gaat gelukkig een stuk beter.
Inmiddels zitten we een aantal daagjes op de fiets. We hebben twee nachten in de buurt van Santiago doorgebracht en uiteindelijk onze fietsen gekocht.
We hebben allebei een mountainbike en vandaag was de grote test. We hebben eergister de hele dag geklommen. omhoog, omhoog, omhoog... er leek geen eind aan te komen. Maar zoals met elke berg, ook in het leven... komt er een eind aan de klim en mag je beginnen aan de afdaling. Voor de wandelaars die we tegenmoet rijden is het waarschijnlijk heeeel erg irritant dat we met grote vaart naar beneden rollen, terwijl zij nog bezig zijn met de klim. Maar het is echt een heerlijke beloning om door prachtig bosgebied de berg af te rollen.
We worden er regelmatig op attent gemaakt dat we de verkeerde kant op gaan, maar ik vind het wel prettig om de wandelaars tegemoet te rijden. Er zijn een hoop wielrenners die rondscheuren en al bellend de wandelaars aan de kant proberen te krijgen. We rijden ze tegemoet en kunnen ze groeten, dat is eigenlijk wel leuk. Daarnaast geven de wandelaars die we zien de richting aan, soms wachten we een paar minuten bij een splitsing tot we zien waar de wandelaars vandaan komen en dan ´weten´ we de route :-)

Christina is de afgelopen dagen een beetje ziek, gewoon een goede verkoudheid, maar we besloten om een rustdag in te lassen. We zijn in een heel klein dorpje gestopt en werden heel warm ontvangen door onze gastvrouw. Het dorp (Biduedo ofzo) heeft 30 inwoners en ligt op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela. Onze gastvrouw was naast gastvrouw ook boerin. Zij en haar man hebben 26 koeien en een aantal kippen en kalkoenen en varkens en ander loslopend vee. Ze verbouwen van alles en we hebben een beetje meegeholpen met het naar huis brengen van de koeien.
Verder hebben we allebei een wielrennersbroek en ik wil niet meer zonder leven. Soort van alles rondom de genitalien is vrij pijnlijk, maar we hebben ondanks dat echt een supergoede tijd.

We worden echt gezegend qua weer. We hebben alleen de eerste dag een buitje van een kwartier gehad en verder alleen maar zonneschijn. We blijven hard bidden dat dat zo blijft, maar ook met wat nattigheid is de omgeving heel erg mooi.
Het is ook bijzonder om overal mensen tegen te komen die ook onderweg zijn. Het heeft iets speciaals om mensen van over de hele wereld te ontmoeten, een stukje van je leven met hen te delen en weer verder te gaan.

We werken fysiek hard, zeker qua bergbeklimmingen, maar ik merk dat ik echt tijd heb om na te denken, te ontspannen, genieten en nieuwe spiergroepen te ontdekken.
We zijn nog niet zo heel lang onderweg, we hebben nu zo´n 175 km gedaan, maar ik zou iedereen die de tijd heeft aanraden om lekker een keer hier rond te lopen.

Ok, de tijd zit er weer op. In ieder geval een teken van leven, we maken het goed en genieten van een prachtige schepping.

Dikke knuffel &
Blessings

Maaike