dagindeling deel 2

Wauw, wat een reacties !!
k Wil graag ingaan op dingen die jullie schrijven of vragen. Sorry dat ik dat niet altijd doe. Maar bij deze weer een poging:
Uiteraard heb ik eerst mijn haar gewassen ben daarna pas naar de kapster gegaan. Dank voor het vertrouwen :-D Schijnbaar rook het zo slecht nog niet, t was ook nog niet echt een drad en zeker niet met een kraaltje ;-) , maar ik kreeg wel aardig wat opmerkingen over hoe blond ik eigenlijk wel niet was (door de vettigheid had het een soort andere kleur aangenomen... nu dus weer blond)

Verder gaat het nu weer wat beter met de tanden. Vorige week vrijdag had ik toch nog steeds veel pijn en mijn diagnose was dat er een ontsteking onder het tandvlees zat. Vrijdagmiddag dus langs de tandarts en die was eerst wat sceptisch, tot hij keek en mijn diagnose bevestigde. Dus tot mijn grote vreugde... weer verdoving en de viezigheid onder het tandvlees (met enge schrapende geluiden) weggehaald.
k Was bang dat het weer echt heel veel pijn ging doen, maar doordat er nu geen druk meer op het tandvlees stond, was de pijn veel dragelijker. JEEE.
't Is nu nog een beetje gevoelig, maar niets meer vergeleken met de dagen dat er een ontsteking zat. We gaan dus de goede kant op :-D

Mijn dagindeling vervolg; De lunch loopt tot 1 uur, dus ik ben vaak op z’n Maaikes een paar minuten voor 1 boven in de diningroom om mijn lunch te halen. Dan rond half 2 weer aan de slag in het kantoor. Om 2 uur komt de avonddienst en dan is er overdracht. Tijdens die overdracht is er gelegenheid om belangrijke dingen onder de aandacht te brengen. Ik zorg dus dat ik wat dingen op een rijtje heb, die ik met de verpleegkundigen wil delen. Op deze manier proberen we de kwaliteit van zorg hoog te houden. We hebben vervolgens een tijd van gebed met elkaar en daarna geven de verpleegkundigen per patient een overdracht aan de verpleegkundige die in de avond voor die patient zal zorgen.
De afgelopen weken was ik heel intens betrokken bij de patienten met een vergrote schildklier. Regelmatig kwamen er mensen naar het schip toe en werd ik opgepiept om te komen kijken of om uitleg te geven, etc. Maar hierdoor was ik vaak van de afdeling en op 3 verschillende plaatsen tegelijkertijd (als dat zou kunnen in ieder geval). Een andere verpleegkundige, die de screening doet, heeft nu deze taak van mij overgenomen, wat heel erg helpt.
Om alles op de afdeling schoon en opgeruimd te houden, stuur ik de vrijwilligers aan en de afgelopen week heb ik veel meegeholpen in hun taken. We zijn als team verantwoordelijk voor de afdeling. Daarnaast probeer ik zo nu en dan de vrijwilligers (dat zijn mannen en vrouwen uit Sierra Leone, soms met verpleegkundige achtergrond) dingen uit te leggen. Ik heb veel uitleg gegeven over wat een hernia precies is en wat we doen tijdens de operatie en wat de patienten daarna vooral wel en niet moeten doen. De afgelopen tijd hebben de vrijwilligers bijna zelfstandig de post-operatieve instructies en de uitleg bij opname gedaan. Het is gaaf om dat te zien gebeuren!
Rond de middag zijn er al heel wat patienten terug van operatie, ik probeer dan de verpleegkundigen te helpen en vragen te beantwoorden. De patienten die lekker even naar buiten willen, brengen we naar dek 7, waar ze even ‘frisse’ buitenlucht kunnen opsnuiven. Ook help ik bij de opnames die binnenkomen en als er patienten niet geschikt zijn voor de operatie, coordineer ik met mensen van de OK om een andere patient alsnog op te nemen. Soms zijn er spoedopnames, waarbij van alles en nog wat geregeld moet worden.
Verder is er ook wat papierwerk, half-jaar raport dat ik schijnbaar moet schrijven en bijhouden van infecties en her-opnames. Soms hebben we bijeenkomsten van de teamleiders of met de verpleegkundigen. De middagen zijn altijd wel gevuld en voor ik het weet is het vijf uur ... of zes uur... of ....

O, ja, Sas... de dag van de verpleging en de crazy scrubs.... ik denk dat dat het beste uit te leggen is met beeldmateriaal. k Heb wat foto’s op picasa kunnen zetten: https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=maaikerademaker&target=ALBUM&id=5609173689569407585&authkey=Gv1sRgCNfA6qaruL7--AE&invite=CJDs94UO&feat=email
Enne… k heb het laatste pak hagelslag aangebroken, maar k heb gelukkig nog wel wat stroopwafels en dropjes in voorraad om me Nederlands te voelen :-)

Onze trip naar het chimpansee reservaat was echt bizar. Het weekend zelf was super, ook hiervan wat foto’s.
We zouden zaterdagochtend met z’n vieren vertrekken. Ik dus veeeeel te vroeg uit mijn bed, om vervolgens drie uur te wachten tot degene die had beloofd om ons weg te brengen verscheen. Eindelijk onderweg denk je dan… maar na 20 minuten rijden stopte de motor er ineens mee. Dat gaat dan ook echt op z’n Afrikaans… (sorry als ik hier iemand mee beledig) maar de auto stopt en blijft gewoon op het midden van de weg staan. De rest van het verkeer komt al toeterend aanrijden en neemt vervolgens maar de baan van de tegenligger om voorbij te rijden. Na 15 minuten midden op te weg geprobeerd te hebben de auto weer aan de praat te krijgen, besluit te chauffeur, die nu hulp heeft van een aantal mannen die zeggen veel te weten van motoren, de auto aan de kant van de weg te duwen. Vervolgens bedenkt een van de mannen die aan het helpen is dat zijn familielid hier wel raad mee weet. We waren net een heuvel opgereden, dus er wordt besloten de auto over de weg terug naar beneden te laten rollen. Op dit moment zijn wij al wel uit de auto gestapt. Omdat al onze bagage in de auto ligt, stel ik voor om de auto maar te volgen :-)
Onze chauffeur, die de echtgenoot is van een van de vrijwilligers, voelt zich enigzins opgelaten en probeert via via aan een ander vervoermiddel te komen. Na drie kwartier ziet hij een bekende in een busje rijden en die wordt vanuit de berm toegeroepen om te komen helpen. Ook het busje dus achteruit over de weg. Er wordt besloten om al onze spullen in het laadruim van het bestelbusje te gooien en onze reis te vervolgen nadat de chauffeurs van voertuig hebben gewisseld.
Dit busje en vooral de vering is niet gemaakt voor de zandweg waar we de komende 45 minuten over rijden, maar het gaat sneller dan lopen bedenken we maar.
Aangekomen op de plek waarvan we denken dat het onze bestemming is, stappen we uit en willen onze tassen uit het laadruim halen…. Met geen mogelijkheid is er beweging te krijgen in de achterdeur. Van binnenuit is het laadruim dichtgetimmerd met triplex. Mijn eerste voorstel om dat er op hardhandige wijze uit te verwijderen wordt niet door de meerderheid gesteund ;-) dus ik besluit op zoek te gaan naar materialen, mijn zakmes met schroevendraaier ligt namelijk achterin… In het voorvak vind ik een schroevendraaier (welke bestelbus heeft dat niet) en ik besluit de schroeven netjes uit het triplex te verwijderen . Via het luik dat nu open is, halen we onze spullen uit de laadbak en denken dat het zo’n 100 meter lopen is naar het chimpansee reservaat. (luik uiteraard weer terug bevestigd) We hadden gehoord dat de laatste 100 meter alleen door auto’s met vierwielaandrijving kan worden beklommen en wilden deze bestelbus niet uittesten. Maar helaas waren we een kilometer te vroeg uitgestapt, bij het eerste bord dat verwees naar het reservaat. Dus na een kilometer lopen komen we aan bij het bord dat zegt dat er vanaf die plek alleen maar auto’s met vierwielaandrijving naar boven kunnen… zucht…
De gemiddelde snelheid in freetown is 5 km per uur. Das alles wat ik er nog over kwijt wil :-D

Vandaag was volgens betrouwbare bron de aflevering van Might Ships op Discovery Channel te zien. Volgende week wordt het nogmaals uitgezonden op dinsdag 31 mei om 23:00

Binnenkort komt er ook weer een nieuwsbrief uit, hiervoor kun je je opgeven via de mail of laat een reactie achter met een adres.

Tom is inmiddels van het schip af en doet werk voor andere organisaties. Hij heeft pasgeleden wat over een gevangenis in Sierra Leone geplaatst en hij heeft nog meer materiaal in de aanslag over zijn tijd bij Mercy Ships. Check dus http://tombradley.wordpress.com/

Voor vandaag ook meteen van de gelegenheid gebruik maken om Roel en Elly te feliciteren met hun trouwdag en Annemarie met haar verjaardag. Christina met verjaardag afgelopen vrijdag en meer en oom Roel alvast met zijn verjaardag

Dikke knuffel &
Blessings
Maaike