nieuwe week in zicht

Vanavond weer even tijd voor een korte update.
Steeds weer moeilijk als er mensen vertrekken, morgen vertrekken er wel 5 of 6 van de verpleegkundigen die hier al een langere tijd (vanaf het begin van deze outreach) waren. Samen met hen door het hele proces van de afdelingen schrobben, alle kasten vullen, de bedden opzetten, eerste samenwerking met de vertalers, screeningsdagen, eerste patienten ontvangen, eerste operaties en dergelijke... en zij vertrekken nu weer. Ter ere van hun vertrek en meer ter ere van hun werk en vriendschap zijn we met een groep van 27 man uit eten geweest.
Gisteren weer naar het weeshuis geweest om lekker aan de slag te gaan op de speelplaats. Ook dit keer weer lekker wat spierpijn, wat mij wel goed doet, want tegenwoordig zit ik veel te veel achter een computer of in vergaderingen.
De laatste weken beweegt het schip erg veel. Een hoop mensen hebben hier echt last van en zijn zelfs een beetje zeeziek. Ik vind het steeds weer spannend als we goed schudden tijdens de dag en vraag me af hoe de chirurgen hun werk doen... ter geruststelling kan ik mededelen dat alle patienten levend uit de operatiekamers komen ;-)
Ik heb nagevraagd hoe het met Isatu, het meisje met de grote gezichtstumor, gaat en volgens de verpleegkundige die haar thuis bezoekt gaat het redelijk goed. Ze krijgt chemo kuren en die lijken aan te slaan. Ze krijgt in ieder geval 6 kuren en dan wordt er gekeken of ze meer nodig heeft, of de kuren echt effectief zijn en wat er verder moet gebeuren.
We hebben sinds vorige week ook twee nieuwe algemene chirurgen. Weer heeeeel andere persoonlijkheden dan degene die hier de afgelopen 3 maanden was. Dat is ook weer even wennen. Het zijn heel erg vriendelijke mannen, die volop energie hebben en met nieuwe moed de grote hoeveelheid liesbreuken proberen aan te pakken.
Begin volgende maand komt Tom weer terug naar het schip en is het de bedoeling dat we een kleine rondreis door het land gaan maken. Er zijn een aantal anderen aan boord die wellicht meegaan. Ik zie er erg naar uit moet ik zeggen. Tom zit nu in de Democratische Republiek van Congo (voormalig Belgisch Congo) en heeft net een nieuwe blog gelanceert en het verhaal daarvoor vond ik zelf ook heel aangrijpend waarin hij een interview weergeeft met een kindsoldaat. Zie http://tombradley.wordpress.com
Verder gaat het redelijk goed, soms is de grote hoeveelheid verantwoordelijkheden een beetje beangstigend, maar ik vraag gewoon maar om de wijsheid die nodig is en vertrouw dat die dan ook gegeven wordt op het moment dat het nodig is. Het nieuwe afdelingshoofd is een hele toegankelijke, leuke meid, waar ik het wel mee kan vinden. Ze is eerder aan boord geweest als afdelingshoofd en brengt ook wat frisse ideeen en nieuwe engergie met zich mee. Ik mis familie en vrienden wel moet ik zeggen, maar ik weet dat we toch met elkaar verbonden zijn.

Een hele dikke knuffel &
Blessings
Maaike